Αριστοτέλειο Εκπαιδευτήριο Σερρών: Διαγωνισμός ή εξετάσεις;
Γράφει ο Σάκης Ανδρικάκης*
Συχνά χρησιμοποιούμε και τις δύο λέξεις χωρίς να νοιαζόμαστε και πολύ για τις διαφορές τους.
Οι εξετάσεις, ιατρικές, για δίπλωμα αυτοκινήτου ή για κάποιο μάθημα στο σχολείο ή στο Πανεπιστήμιο αναζητούν εκείνο το ελάχιστο που θεωρείται απαραίτητο για να τις περάσουμε με επιτυχία.
Αν τώρα επικεντρωθούμε στις εξετάσεις μαθημάτων τότε αυτό το ελάχιστο γίνεται η βάση της βαθμολογίας που έχουν,
ενώ τα θέματα θα πρέπει να καλύπτουν όσο το δυνατόν πιο ευρύτερη περιοχή της ύλης.
Το επίπεδο δυσκολίας θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε η επιτυχία σ΄αυτές να εξασφαλίζει την επάρκεια του εξεταζόμενου για το επόμενο στάδιο των σπουδών του.
Έτσι, άλλη πρέπει να είναι η μορφή των θεμάτων για να περάσει ο εξεταζόμενος την τάξη ή
το έτος σπουδών του κι άλλη η μορφή τους όταν πρόκειται για διαγωνισμό.
Στο διαγωνισμό κάποιος φορέας ζητάει να πάρει τους καλύτερους.
Μπορεί να ζητάει να έχουν κάποια προσόντα σε αυξημένο βαθμό όπως η αντίληψη,
η πρωτότυπη σκέψη, η ταχύτητα, η βαθιά γνώση του αντικειμένου.
Εδώ, πάλι μπορεί να έχουμε ως βάση έναν ελάχιστο αριθμό στη βαθμολογία,
αλλά αυτό κάποιες φορές δεν κρίνεται απαραίτητο ειδικά όταν πρόκειται για την πλήρωση συγκεκριμένου αριθμού θέσεων,
ενώ τα θέματα μπορούν να έχουν τέτοια μορφή ώστε να μπορέσουν οι υποψήφιοι να αναδείξουν τα ειδικά προσόντα που διαθέτουν.
Προσοχή όμως χρειάζεται όταν τα θέματα τα απαντούν παιδιά όπως αυτό συμβαίνει στις Πανελλήνιες εξετάσεις όπως συνηθίζουμε να τις λέμε,
ενώ πρόκειται ουσιαστικά για Πανελλήνιο διαγωνισμό.
Η ψυχική διάθεση των μαθητών πολλές φορές επηρεάζει την απόδοσή τους τόσο στο εξεταζόμενο μάθημα όσο
και στο επόμενο ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός, ενώ ο έγκαιρος καθορισμός της μορφής των θεμάτων από την πολιτεία και η τήρηση αυτού,
βοηθάει στη σωστή προετοιμασία των υποψηφίων χωρίς αιφνιδιασμούς και εκπλήξεις που μόνο αναστάτωση δημιουργούν.
Εκείνη την ώρα οι υποψήφιοι θα πρέπει να έχουν αντίπαλο μόνο τη γνώση και την απόδοση των ικανοτήτων τους και όχι τον αιφνιδιασμό.
Μη ξεχνάμε αυτό που δίνεται από την πολιτεία στους μαθητές είναι μόνο το σχολικό βιβλίο.
Δεν έχουμε διαγωνισμό σχολείων, φροντιστηρίων ή ιδιαιτέρων μαθημάτων αλλά
ένα διαγωνισμό που πρέπει να μπορεί κάποιος μαθητής να τον αντιμετωπίσει – ανάλογα με τις ικανότητές του – ακόμη
κι αν ζει σε κάποιο απομονωμένο σημείο της χώρας μας.
Επίσης δεν έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες που διεκδικούν κάποια θέση εργασίας αλλά,
με παιδιά με νωπή ακόμη την παιδική και εφηβική ψυχολογία και με το άγχος της επιτυχίας ως «καταξίωση» στα μάτια τα δικά τους και του περίγυρου αυτών.
Ως ελάχιστη βοήθεια σε όλους τους υποψήφιους που διαγωνίζονται για μια θέση στη φοιτητική ζωή, ας δούμε κάποια μικρά «tips».
Κατά το χρόνο αναμονής η αγωνία κορυφώνεται.
Συνήθης αντίδραση είναι εκείνη την ώρα είναι να προσπαθούμε να θυμηθούμε – αν είναι δυνατόν – όλη την ύλη προκειμένου να διαπιστώσουμε πως τα θυμόμαστε όλα.
Οι γνώσεις όμως έρχονται σειριακά και όχι όλες μαζί οπότε δημιουργείται σύγχυση στον εγκέφαλο και η αίσθηση πως δεν θυμόμαστε τίποτα.
Αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί,
αφού όταν έρθουν τα θέματα και ασχοληθούμε με ένα από αυτά,
η ανάκληση των κατάλληλων γνώσεων από τη μνήμη μας θα είναι πιο εύκολη.
Μόλις έρθουν τα θέματα ο υποψήφιος θα πρέπει να επικεντρωθεί σ΄ αυτά και να μην επιτρέψει σε τίποτα ν΄ αποσπάσει την προσοχή του.
Θα πρέπει να τα διαβάσει όλα μία φορά προσεκτικά, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να κρατά κάποιες πρόχειρες σημειώσεις,
στις οποίες θα ανατρέξει αργότερα.
Ο μέσος χρόνος που πρέπει να αφιερώσει σε κάθε θέμα είναι 40 λεπτά – όταν πρόκειται για τέσσερα θέματα σε τρίωρη εξέταση – ώστε να περισσέψουν
και 20 λεπτά για τυχόν συμπληρώσεις ή διορθώσεις
Ο χρυσός κανόνας είναι να μην επιμένουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κάποιο θέμα με μικρή βαθμολογία όταν φαίνεται πως δεν μπορεί άμεσα να λυθεί,
ή να αναπτυχθεί σωστά,
αφού έτσι θα μειωθεί ο χρόνος που απομένει για τα υπόλοιπα θέματα.
Το θέμα αυτό το κρατάμε και το τελευταίο εικοσάλεπτο το ξανακοιτάζουμε ώστε να το βελτιώσουμε ή απλά να αφήσουμε όλα όσα έχουμε επεξεργαστεί.
Θέμα χωρίς απάντηση δεν βαθμολογείται ενώ ακόμη και το ελάχιστο σωστό δίνει κάποια πολύτιμα μόρια.
Καλό είναι η αρχή να γίνεται πάντα από τα θέματα που γνωρίζουμε,
κερδίζουμε έτσι τους πρώτους βαθμούς και ανεβαίνει η αυτοπεποίθησή μας.
Αν κάποιο θέμα είναι πολύ δύσκολο δεν χρειάζεται απογοήτευση,
αφού θα είναι επίσης δύσκολο για τους περισσότερους.
Δεν είναι αναγκαίο να γράψουμε άριστα σε όλα τα μαθήματα.
Αρκεί η συγκεντρωτική βαθμολογία να καλύπτει τις απαιτήσεις των βάσεων των σχολών που διαμορφώνονται διαφορετικά σε κάθε σχολικό έτος.
Απαιτείται ψυχραιμία μέχρι και το τελευταίο μάθημα.
Τέλος, ας μη ξεχνάμε πως επιτυχία είναι η μεγαλύτερη απόδοση που μπορούμε να πετύχουμε σύμφωνα με τις ικανότητές μας.
