Οι συγγραφείς είναι κατά κανόνα ανήσυχοι άνθρωποι. Μπορούν να αναλύσουν κάτι που βλέπουν τόσο πολύ, που κάποιες φορές μπορούν να το δουν να εξελίσσεται στο χρόνο.
Κάπως έτσι ξεκινούν να γράφουν και κάποιες φορές πέφτουν μέσα στο όραμα τους για την εξέλιξη. Δεν βλέπουν το μέλλον, ούτε ακριβώς το προβλέπουν.
Απλά θεωρούν πως έτσι θα είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, με βάση την πραγματικότητα που βιώνουν γύρω τους. Βέβαια, κάποια από αυτά είναι και συμπτώσεις, καθώς η πρόβλεψη παραείναι ακριβής.
Όπως και να έχει τα παρακάτω βιβλία πράγματι κατάφεραν να προβλέψουν με ακρίβεια το μέλλον και μάλιστα σε διάφορους τομείς:
Από τη Γη στη Σελήνη – Ιούλιος Βερν (1865)
104 χρόνια μετά την ιστορία του Ιουλίου Βέρν, τρεις άνδρες ταξίδεψαν στο φεγγάρι από τις ΗΠΑ και προσγειώθηκαν στον Ειρηνικό.
Ο Βέρν μάντεψε σωστά ακόμα και το σημείο εκτόξευσης, την Φλοριντα. Το μόνο που δεν είπε σωστά είναι ότι εκτοξευτήκαν από ένα γιγαντιαίο διαστημικό όπλο. Κάτι που μάλλον θα είχε διαλύσει τους αγαπημένους του ταξιδιώτες.
Stand on Zanzibar – Τζον Μπρούνερ (1968)
Το βιβλίο γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και μιλούσε για το 2010. Ήταν σαν ο Τζον Μπρούνερ να ταξίδεψε στο χρόνο και να είδε τι συμβαίνει με λεπτομέρειες σε εκείνη τη χρονιά. Ο πρόεδρος της Μπενινια ήταν ο προεδρος Ομπόμι.
Προέβλεψε μακελειά στους δρόμους, μια Ευρωπαϊκή Ένωση, τους ανθρώπους να συνδέονται με μια εγκυκλοπαίδεια από το τηλέφωνό τους, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την τέκνο και τους χάκερ. Θα έπρεπε να μας πει και τι αριθμούς να παίξουμε στο τζόκερ.
Φαρενάιτ 451 – Ρει Μπράντμπερι (1953)
Όταν πριν μιλήστε σε κάποιον στο σπίτι, ανοίγετε την τηλεόραση ή βάζετε τα ακουστικά σας, τότε μάλλον ζείτε στο δυστοπικό μυθιστόρημα του Ρέι Μπράντμπερι «Φαρενάιτ 451».
Στο βιβλίο, ο κόσμος βομβαρδίζει τον ίδιο του τον εαυτό με ψυχαγωγία και αποφεύγει να μιλάει μεταξύ του, σε έναν κόσμο απαξίωσης του βιβλίου και άλλων αξιών, λόγω μιας κουλτούρας υπερβάλλοντος καταναλωτισμού.
The World Set Free – Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς (1914)
Ο Γουέλς εξέδωσε το συγκεκριμένο μυθιστόρημα το 1914. Σε αυτό προέβλεψε πως το πρόβλημα της εξαγωγής ενέργειας από το άτομο θα λυνόταν το 1933. Πράγματι, εκείνη τη χρονιά ακριβώς ο Λέο Σίλαρντ είχε την ιδέα μιας πυρηνικής αλυσιδωτής αντίδρασης.
Ο Wells περιέγραψε επίσης πώς τα ραδιενεργά στοιχεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε «ατομικές βόμβες» που θα αφήνουν για πολλά χρόνια την ραδιενέργεια τους στα πεδία των μαχών.
Futility – Μόργκαν Ρόμπερτσον (1898)
Μια εξαιρετικά απίθανη πρόβλεψη. Στο βιβλίο του μιλάει για το «μεγαλύτερο πλοίο που βρέθηκε στο νερό» που βρέθηκε στον Ατλαντικό και προσέκρουσε σε ένα παγόβουνο. Είχε όμως λίγες σωστικές λέμβους και έτσι πολλοί επιβάτες βυθίστηκαν μαζί με το πλοίο.
Το πλοίο αυτό δεν λεγόταν Τιτανικός. Δεν θα μπορούσε άλλωστε αφού γράφτηκε 14 χρόνια νωρίτερα. Κι όμως το όνομα του ήταν κι αυτό κοντά. Το πλοίο του «Futility», λεγόταν Τιτάν. Οι εφημερίδες λίγο μετά το πραγματικό ναυάγιο δεν μίλησαν για πρόβλεψη, αλλά για προφητεία.
Η Μηχανή Σταματά – Έντουαρντ Μόργκαν Φορστερ (1909)
Τα τελευταία δυο χρόνια τα περάσαμε ως επί το πλείστον, κλεισμένοι μέσα ώστε να αποφύγουμε την ασθένεια από τον ιό. Και για να μιλήσουμε με κάποιον, το κάναμε μέσω της κάμερας και εφαρμογών του υπολογιστή.
Στο βιβλίο «Machine Stops», ο κόσμος είναι μόνιμα έτσι. Ο Will Gompertz γράφοντας για το BBC, είπε πως το βιβλίο «δεν προβλέπει απλά, είναι μια συγκλονιστική, καταπληκτική, εκπληκτική λογοτεχνική περιγραφή της ζωής του lockdown το 2020».
