Ο δις αργυρός Ολυμπιονίκης του τάε κβον ντο (Αθήνα 2004, Πεκίνο 2008) και αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ άφησε την τελευταία του πνοή νικημένος από την επάρατη νόσο.
Ο Α. Νικολαΐδης τα τελευταία δύο χρόνια έδινε με αξιοπρέπεια και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας μια σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Έπασχε από μια σπάνια μορφή του, γνωστή και ως καρκίνωμα NUT (NC). Έφυγε σε ηλικία 42 ετών αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του, Δώρα Τσαμπάζη, με την οποία είχε αποκτήσει δύο παιδιά, την Ελεάννα και τον Γιώργο.
Η είδηση του θανάτου του έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο. Ο θάνατός του έγινε γνωστός σήμερα το πρωί με ένα συγκλονιστικό μήνυμα που είχε γράψει ο ίδιος ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, το οποίο δημοσιεύτηκε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, όπως επιθυμούσε ο ίδιος.
Η ΑΝΆΡΤΗΣΗ
ΤΟΥ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΪ́ΔΗ
«Θα ξεκινήσω με αυτό το κλισέ, ότι για να διαβάζετε τώρα αυτή τη δημοσίευσή μου, μάλλον έχω φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά.
Δύο χρόνια βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο. Με έναν τόσο σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut, που αυτή τη στιγμή εννέα στους δέκα Έλληνες γιατρούς που το διαβάζουν, το ακούν για πρώτη φορά και θα σπεύσουν να το ψάξουν. Ευτυχώς ο δικός μου γιατρός, ο υπέροχος Γιάννης Μπουκοβίνας, που με πήρε από το χέρι στο πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής μου, τον γνώριζε αυτόν τον σπάνιο τύπο και έκανε τα πάντα για να με σώσει ή να μου χαρίσει λίγη παραπάνω ζωή. Κίνησε γη και ουρανό να φέρει φάρμακα κυριολεκτικά από την άλλη άκρη της Γης για να τα δοκιμάσω.
Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ «Γιατί σε εμένα;». Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτήν. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς. Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος. Είχα την ευλογία να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα, να ανέβω στο βάθρο πολλές φορές, να δοξάσω τον αθλητισμό και τη χώρα μου, να γνωρίσω ανθρώπους από όλον τον κόσμο, να μάθω τον σεβασμό, την ευγενή άμιλλα, αξίες τόσο σημαντικές, και να προσπαθήσω να τις κάνω πράξη και στη ζωή μου.
Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από τον Θεό, όπως είναι και το όνομά της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια.
Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι.
Σε αυτό το δύσκολο ταξίδι στάθηκα τυχερός γιατί συνοδοιπόρο είχα την αλληλεγγύη και τη φροντίδα τόσο πολλών ανθρώπων, που πολλές φορές αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω όλα αυτά που με ανιδιοτέλεια μου προσέφεραν. Πρώτος ο γιατρός μου ο κ. Μπουκοβίνας, ο πρύτανης, ο κ. Δημόπουλος, που βοήθησε τόσο πολύ στην πρώτη φάση της ασθένειάς μου αλλά και αργότερα, στο να πάρω κάθε θεραπεία όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο κ. Ηλιάδης ο θωρακοχειρουργός μου, ένας εξαιρετικός επιστήμονας που με αγκάλιασε σαν πατέρας στο πολύ δύσκολο χειρουργείο μου, στους πνεύμονες, ο κ. Πέιος, ο νευροχειρουργός που μου απάλυνε τους φριχτούς πόνους και πολλοί-πολλοί άλλοι, από νοσηλευτές μέχρι τραυματιοφορείς, όλοι μου έδειχναν την αγάπη τους και αυτή η αγάπη μού έδινε δύναμη.
Και, τέλος, θέλω να σταθώ στον άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, τον Αλέξη Τσίπρα, ήρθε πολύ πρόσφατα στη ζωή μου και μου χάρισε τη φιλία του, τη σκέψη του, το αδελφικό του νοιάξιμο, σαν να με ήξερε από πάντα. Μου απέδειξε ότι όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά για να έχω την καλύτερη φροντίδα.
Θέλω να πω σε όλους τους κάτι:
Πετύχατε. Με κρατήσατε στη ζωή περισσότερο από όσο αναλογούσε στον πολύ επιθετικό καρκίνο μου, μου χαρίσατε το χρυσό μετάλλιο της παράτασης της ζωής μου σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν η κόρη μου η Ελεάννα ήταν μόλις 3,5 ετών και δεν θα θυμόταν τίποτα από εμένα, ενώ τώρα στα 5,5 της χρόνια θα με θυμάται έστω σαν μακρινή ανάμνηση και θα μπορεί να διηγηθεί ιστορίες στον μικρό της αδερφό τον Γιώργο, ώστε να με κρατήσουν ζωντανό στην καρδιά τους για πάντα.
Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε.
Γι’ αυτό, αν είμαι εγώ ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στη χώρα μας, ας γίνω η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως, ίσως σωθούν ζωές. Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές.
Αν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή για κάποιον σκοπό, εγώ έχω αποφασίσει ποιος θα είναι αυτός: Να προσφέρω ελπίδα μέσα από όσα κατάφερα στη ζωή μου, από τα όμορφα μέχρι τα άσχημα. Για αυτόν τον λόγο, τα δύο μου αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια, της Αθήνας και του Πεκίνου, που για χρόνια κρύβω καλά, ήρθε η ώρα να βγουν και να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στις πανανθρώπινες αξίες. Τελευταία επιθυμία μου είναι τα δύο αυτά μετάλλια να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου.
Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου.
Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου».
Η ανάρτηση της συζύγου του Αλέξανδρου Νικολαΐδη μετά τον θάνατό του
Η σύζυγος του αθλητή, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 42 ετών νικημένος από τον καρκίνο, επέλεξε να αποχαιρετήσει τον αγαπημένο της με ένα απόσπασμα από το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη.
«Ποιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει – ακούς; Ποιός γυρεύει τον άλλο, ποιός φωνάζει – ακούς; Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς. Σ΄αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς», ανέφερε η ανάρτηση που δημοσίευσε σε ιστορία στο Instagram.
«Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης δεν ήθελε να τον λυπάται κανείς»
Ο δις αργυρός Ολυμπιονίκης του τάε κβον ντο τα τελευταία χρόνια υπεβλήθη σε διάφορες φαρμακευτικές αγωγές προκειμένου να αντεπεξέλθει και να νικήσει τον καρκίνο, ενώ υπεβλήθη ακόμα και σε θεραπεία που έφθασε από την Αμερική. Ωστόσο ο καρκίνος είχε προχωρήσει αρκετά και η κατάσταση είχε γίνει εξαιρετικά δύσκολη, κάτι το οποίο γνώριζε ο ίδιος, η οικογένειά του και το στενό του περιβάλλον.
Σχεδόν κανείς δεν γνώριζε πως τα δύο τελευταία χρόνια πάλευε με τον καρκίνο. Περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτήν τη στάση ζωής του έδωσε η Ολυμπιονίκης Έλλη Μυστακίδου, η οποία μίλησε στην ΕΡΤ για τον θάνατό του.
Συγκλονισμένη από τον χαμό του συναθλητή της, η Έλλη Μυστακίδου δήλωσε μεταξύ άλλων: «Σήμερα είναι μια δύσκολη μέρα. Γνώριζα για την υγεία του Αλέξανδρου, αλλά είχαμε ελπίδες. Δεν το γνωρίζαμε από τον ίδιο. Από τον αδερφό του γνωρίζαμε εμείς. Ο ίδιος ήταν αγωνιστής και ήθελε να το περάσει μόνος του. Έτσι ήταν και στον αθλητισμό με τους τραυματισμούς που είχε. Δεν ήθελε ποτέ να τον λυπάται κανένας. Πάντα ήταν με το χαμόγελο και με ψηλά το κεφάλι».
Συλλυπητήριες επιστολές απέστειλαν και στην εφημερίδα μας οι:
Σταύρος Καλαφάτης:
Τίμησε τα ελληνικά χρώματα κι έδειξε παλικαριά ως το τέλος
Ο Υφυπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για θέματα Μακεδονίας και Θράκης κ. Σταύρος Καλαφάτης, πληροφορούμενος την είδηση του θανάτου του Ολυμπιονίκη μας στο Τάε Κβον Ντο και Αναπληρωτή Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξανδρου Νικολαΐδη, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
“Συγκλονισμένοι από την είδηση του θανάτου του Ολυμπιονίκη μας Αλέξανδρου Νικολαΐδη και αναπληρωτή εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ. Τίμησε τα ελληνικά χρώματα κι έδειξε παλικαριά ως το τέλος, δίνοντας, σιωπηλά, επί δύο χρόνια, τη μάχη με τον καρκίνο. Ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του”.
Το ΚΚΕ εκφράζει
τη θλίψη του
Το ΚΚΕ εκφράζει τη θλίψη του για την πρόωρη απώλεια του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, πολυνίκη αθλητή του Τάε Κβον Ντο, Ολυμπιονίκη στους αγώνες της Αθήνας και του Πεκίνου και αναπληρωτή εκπρόσωπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης έδωσε με αξιοπρέπεια τη μάχη με την ασθένειά του, όπως μαχητικός υπήρξε στο αγώνισμά του και την πολιτική και κοινωνική του δράση.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και όλους τους οικείους του.
Ομόφωνο συλλυπητήριο ψήφισμα από την ΠΕΔΚΜ
Συγκίνηση και βαθιά θλίψη προκάλεσε ο αιφνίδιος θάνατος του σπουδαίου αθλητή, δυο φορές αργυρού Ολυμπιονίκη στο τάε κβον ντο Αλέξανδρου Νικολαϊδη, ο οποίος τίμησε την Ελληνική σημαία, δόξασε τη χώρα μας με τις διακρίσεις του, και που εκτός από μεγάλος μαχητής στον αγωνιστικό στίβο, αναδείχθηκε και μαχητής της ζωής.
Το Δ.Σ της Περιφερειακής Ένωσης των Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΕΔΚΜ) τιμώντας τη μνήμη του Αλέξανδρου Νικολαϊδη που αποτέλεσε πρότυπο αθλητή και αγωνίστηκε με τιμή και αξίες, κάνοντας περήφανη την πατρίδα του, συνεδρίασε και ομόφωνα αποφάσισε:
1.Να εκφράσει προς την οικογένεια του εκλιπόντος τη βαθιά θλίψη και τα ειλικρινή συλλυπητήρια.
2. Να εκπροσωπηθεί η Περιφερειακή Ένωση των Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΕΔΚΜ) από τον Πρόεδρο, Δήμαρχο Πυλαίας – Χορτιάτη , Ιγνάτιο Καϊτεζίδη στην εξόδιο ακολουθία.
3.Να δημοσιευθεί το παρόν ψήφισμα στον ημερήσιο τύπο και να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της ΠΕΔΚΜ του Δήμου.
4. Να κατατεθεί στεφάνι εκ μέρους της ΠΕΔΚΜ
Απο την ΓΣΕΒΕΕ
Συλλυπητήρια για το θάνατο του ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη
Με βαθιά λύπη η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ) αποχαιρετά έναν σημαντικό ‘Έλληνα, τον ολυμπιονίκη Αλέξανδρο Νικολαΐδη. Έζησε τη ζωή του με αξιοπρέπεια και μαχητικότητα. Έδωσε με περίσσια δύναμη όλες τις μάχες του και έμεινε μέχρι τέλους όρθιος αντιμετωπίζοντας την ασθένεια που τον ταλαιπώρησε με χαμόγελο και αισιοδοξία. Ήταν ένας νέος άνθρωπος που έκανε περήφανους του Έλληνες και δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται τόσο από το χώρο του αθλητισμού όσο και της πολιτικής, για τα πιστεύω του, τον άνθρωπο και τη ζωή με ήθος.
Συλλυπητήρια στους οικείους του. Αιώνια η μνήμη του.
