Ένα ταξίδι στη Νότια Αφρική έκανε η Αθηναΐς Νέγκα και αποφάσισε να μοιραστεί κάποιες φωτογραφίες από το ταξίδι της αλλά και κάποιες σκέψεις της.
Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια βρέθηκε στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας και έκανε μια εκ βαθέων εξομολόγηση τονίζοντας μάλιστα πώς δεν θα «διαφημίσει» ποτέ ξανά την ευτυχία της.
«Το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας οφείλει την ονομασία του, στην πίστη πως ο δρόμος για την Ινδία ήταν ανοιχτός και ενώ φημίζεται για τις καταιγίδες του,
ο σκοπός ήταν οι ναύτες να πιστεύουν πως θα έφταναν κάπου καλά σύντομα, όπως κ να έχει, πρόκειται για πλεονασμό: η ελπίδα είναι πάντα καλή και αρχίζω να πιστεύω πως αξίζει να τη διαφημίζουμε.
Έκανα πολλές φορές το λάθος, παρά τη μικροαστική τάση μου να πατάω στη γη, μη πάρουμε αέρα και γίνει τίποτα που δεν ελέγχουμε, να διαφημίσω την ευτυχία μου.
Είναι τόσο εύθραυστη και δεν θα το ξανακάνω όχι επειδή φοβάμαι το μάτιασμα αλλά γιατί μεγάλωσα, βαριέμαι να σβήνω post κάθε φορά που αυτοδιαψεύδομαι, την ελπίδα όμως θα τη στηρίξω γιατί την ελπίδα την βρίσκεις εκεί που δεν έψαχνες όσο ήθελες ασφάλεια κ σιγουριά!
Αμφιβάλλω για το ότι πεθαίνει τελευταία -αν πράγματι αυτό συμβαίνει ποιος έζησε που ήταν μαζί της για να μας το καταμαρτυρήσει και εμεις γιατί τον πιστέψαμε;
Αν η ελπίδα έχει πεθαίνει πολλές φορές και ξαναγεννιέται τότε είναι εκτός από καλή και σούπερ ήρωας, εγώ δεν είμαι.
Στο νότιο ημισφαίριο έχει χειμώνα και δεν είμαι τυχερή που γλίτωσα ένα μέρος του ελληνικού καύσωνα -δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα τυχερή αλλά ούτε και άτυχη.
Κρατάω για κάθε ενδεχόμενο όμως αυτή τη καλή την ελπίδα και θα σας πρότεινα το ίδιο ταξίδι που εμενα μου έλαχε για λόγους περίπλοκους.
Η οικονομική κρίση στη Ν. Αφρική έχει κάνει τη χώρα συμφέρουσα και φθηνή για τους ευρωπαίους και επικίνδυνη για όλους τους αμέριμνους.
Θα δείτε παραγκουπόλεις και χιλιάδες άστεγους, δίπλα σε γειτονιές με επαύλεις.
Κάποιοι θα σας πουν πως φταίνε οι κυβερνήσεις που διαδέχθηκαν το καθεστώς Απαρχάιντ αλλά είναι προφανές πως φταίει το ίδιο το Απαρχάιντ που εκατομμύρια ζούσαν και ζουν σε τραγικές συνθήκες με τεράστια προβλήματα και αριθμούς ρεκόρ φορέων του AIDS χωρίς πρόσβαση σε φάρμακα.
Μπορεί λοιπόν κανείς να επιμένει πως υπάρχει για όλους ελπίδα; Για τα μικρά καθημερινά προβληματάκια μας, σίγουρα ναι.
*Αν εξαιρέσει κανείς τα τσουχτερά αεροπορικά, είναι οικονομικό ένα τόσο μακρινό ταξίδι αλλά δυστυχώς παραμένουμε κολλημένοι στις περιορισμένες μας προσλαμβάνουσες.
Αντί για νησάκι πάλι, ίσως αξίζει να βρεθείς στην άλλη άκρη της γης, για αλλαγή αν έχεις όρεξη δηλαδή, τα ίδια στοιχίζει».
Να χαίρεσαι και να χαμογελάς όταν δεν μοιάζεις με τους πολλούς
