Στην Ελλάδα, η «χωρισμένη με παιδί», είναι μια κατηγορία προς αποφυγήν από τους ανύπαντρους άντρες
Στην Ελλάδα, η «χωρισμένη με παιδί», είναι μια κατηγορία προς αποφυγήν από τους ανύπαντρους άντρες, κάτι σαν αυτές που κάνουν μαύρη μαγεία μάλλον ή βουντού, και έχουν παρεξηγηθεί πολλά πράγματα. Χωρισμένη με παιδί, χωρισμενοι με παιδια, χωρισμενοι γονεις, παιδια χωρισμενων γονεων. Να προσπαθήσουμε να δούμε τις καταστάσεις λίγο πιο σωστά;
1) Αγαπητέ άντρα… είμαι σε ηλικία που μπορώ να κάνω και άλλο παιδί,
αν θέλεις και το γεγονός ότι ατύχησα στην επιλογή μου -όπως και εσύ μπορεί στο μέλλον- δεν σημαίνει ότι η ζωή μου έχει τελειώσει από τόσο νωρίς.
2) Αγαπητέ άντρα … το ότι έχω υποχρεώσεις σε μια ηλικία που εσύ θες «να περνάς καλά»,
δεν σημαίνει ότι δεν θα έχεις κι εσύ στο μέλλον π.χ. με τους γονείς σου.
3) Αγαπητέ άντρα … δεν πρόκειται να σου ζητήσει καμιά να «της μεγαλώσεις το παιδί».
Το παιδί έχει ήδη έναν πατέρα και δεν είσαι εσύ αυτός. Ούτε θα χρειαστεί να ξοδευτείς, διότι τα πράγματα έχουν διαμορφωθεί έτσι από πριν εμφανιστείς εσύ.
4) Αγαπητέ άντρα … κατηγοριοποιείς τις γυναίκες που δεν έχουν παντρευτεί από μια ηλικία και μετά,
με χίλιους δυο χαρακτηρισμούς, ενώ αυτή που προσπάθησε τουλάχιστον, είναι χειρότερη, αν αποτύχει ο γάμος της. Να σου θυμίσω ότι εσύ δεν έχεις καν προσπαθήσει να κάνεις ένα γάμο και ένα παιδί με την δικαιολογία ότι «για τον άντρα είναι αλλιώς», άρα μήπως εγώ είμαι από την σωστή μεριά του τοίχου; Να σε πληροφορήσω λοιπόν ότι δεν υπάρχει χειρότερο από έναν άντρα 45 χρονών με μωρό αφού δεν έχει τις αντοχές πια για τις υποχρεώσεις που απαιτούνται. Οπότε, αν δεν το έχεις κάνει και εσύ, γιατί εγώ είμαι «δεύτερης διαλογής»;
5) Αγαπητέ «άντρα» … και εγώ επιλέγω να περνάω καλά.
Σου είπε κάνεις ότι εγώ θέλω να περνάω χάλια; Απλά έχω ξεχωρίσει τις υποχρεώσεις από την διασκέδαση και έχω αποφασίσει ότι θέλω ποιότητα στη ζωή μου. Π.χ. το να γυρνάω με τον έναν και το άλλον κάθε Σαββατοκύριακο δεν το θεωρώ πια διασκέδαση καθότι έρχεται η ώρα που αναζητάς μια αγκαλιά και δεν υπάρχει.
6) Αγαπητέ «άντρα» … σαφώς δεν μπορώ να βγαίνω κάθε μέρα έξω, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα είμαι κλεισμένη μέσα στο σπίτι μέχρι το παιδί να πάει 18 χρονών!
Εξάλλου νομίζω ότι σε τέτοιους καιρούς με την κρίση και την αβεβαιότητα ούτε και εσύ μπορείς ή θες να βγαίνεις κάθε μέρα έξω.
Με λίγα λόγια, το ότι έχουμε ένα παιδί δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε γυναίκες καταβάθος και κυρίως άνθρωποι. Δεν μας βγήκε.. όπως και εσάς στο μέλλον μπορεί να μην σας βγει. Λίγη επιείκεια!
