Δεν μας ξάφνιασε καθόλου, μας γέμισε όμως θλίψη πολλή η είδηση του θανάτου του.
Χθες Τετάρτη 15 Δεκέμβρη «έφυγε πλήρης ημερών και έργου» ο Ερρίκος Βλάχμπεης.
Καθιερωμένος λογοτέχνης και με αναγνωρισμένο το έργο του ο Ερρίκος Βλάχμπεης επέβαλε με πολλές αξιώσεις την παρουσία του στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας.
Για την πνευματική του αυτή παρουσία διοργανώθηκαν βραδιές και του απονεμήθηκαν τιμητικές διακρίσεις από διάφορους φορείς.
Το έργο του είναι γνωστό σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό. Πιο πολύ είναι γνωστό για τις συλλογές διηγημάτων. Έχει όμως και θεατρικά, αλλά και διάφορα αισθητικά, κοινωνικά και πολιτικά κείμενα σε περιοδικά πανελλήνιας κυκλοφορίας και τοπικές εφημερίδες.
Στο έργο του Ερρίκου Βλάχμπεη μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την εμπειρία, που βίωνε, και την κοινωνική και πολιτική εξέλιξη της μεταπολιτικής ζωής.
Ο Ερρίκος Βλάχμπεης ήταν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Σερρών και για πολλά χρόνια μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Τον γνωρίσαμε πολύ καλά. Γνωρίσαμε τον Άνθρωπο, τις ανησυχίες του, τις ιδέες του, που τις υπηρέτησε με σταθερότητα, συνέπεια και αγωνιστικότητα.
Τον θαυμάζαμε, γιατί με ελάχιστα ή καθόλου εφόδια κατάφερε να διανύσει αυτή την πορεία στη ζωή του.
Σε μια εποχή αντιπνευματική, σε ένα κόσμο, που όλο και χάνει τις αξίες του, ο Ερρίκος Βλάχμπεης στάθηκε όρθιος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα διανοούμενου: χωρίς ιδιαίτερες σπουδές και δίχως βοήθεια από πουθενά κατάφερα να διακριθεί.
Νομίζουμε ότι ανάμεσα στα άλλα, που διέθετε είχε δύο μεγάλα προτερήματα:
Πρώτα-πρώτα τη μεγάλη του θέληση και επιμονή στην αυτομόρφωση. Πέρα από οποιαδήποτε επιρροή από την οικογένεια, το σχολειό και την κοινωνία αυτή (η αυτομόρφωση) μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να σπάσει τα δεσμά της πραγματικής άγνοιας.
Και το δεύτερο προτέρημα ήταν ότι έμεινε δίπλα και μέσα στον απλό κόσμο.
Ο Ερρίκος Βλάχμπεης πίστευε και διαρκώς επαναλάμβανε πως η Τέχνη πρέπει να διδάσκει και να καθοδηγεί, να μην κάνει πολιτική, αλλά να καλλιεργεί την ελπίδα, να δείχνει ένα δρόμο αισιοδοξίας, να σκοπεύει σ’ ένα καλλίτερο αυριανό κόσμο και σε μια δίκαιη κοινωνία.
Στα συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια δεν είναι αρκετό η Τέχνη να περιγράφει, πρέπει να πάρει και θέση στα προβλήματα του ανθρώπου.
«Σε μια κοινωνία ταξική, η Τέχνη δεν μπορεί να είναι αταξική» έλεγε ο Ερρίκος Βλάχμπεης.
Όταν πριν από μερικά χρόνια παρουσιάσαμε την τελευταία του συλλογή διηγημάτων «Η παράσταση τελείωσε» του λέγαμε πως δεν τελείωσε και πως έχει ακόμα πολύ δρόμο να περπατήσει.
Όμως τώρα τα ψέματα τελείωσαν.
