Ο βιασμός είναι αποτρόπαιη πράξη. Είναι άνανδρη πράξη και δείγμα ανθρώπων δειλών, συμπλεγματικών, άθλιων υποκείμενων που θα έπρεπε ίσως να αντιμετωπίζονται με ακόμη πιο σκληρό τρόπο. Και ο νοών νοείτω.
Όμως, από την συγκλονιστική κατάθεση ψυχής της νεαρής Γεωργίας από τη Θεσσαλονίκη για τον βιασμό της, εγώ κράτησα και κάτι που δυστυχώς στα μάτια μου φαντάζει ως ένας ακόμη βιασμός της.
Μιλώ για όσα είπε στη συνέντευξη για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από τις επίσημες αρχές. «Μου φέρθηκαν σωστά», είπε αλλά στη συνέχεια κατήγγειλε ότι επί 3 ημέρες πήγαινε κι ερχόταν από το σπίτι της στο αστυνομικό τμήμα γιατί κανείς δεν της έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις.
Βασικά ιατροδικαστική εξέταση η οποία είναι ιδιαίτερα σημαντική για να στηριχθεί η καταγγελία της κοπέλας ότι έχει βιαστεί.
«Επί τρεις ημέρες δεν μου έκαναν εξέταση. Κι αισθανόμουν πολύ άσχημα, τρελαινόμουν επειδή δεν μπορούσα να κάνω μπάνιο, να βγάλω τη βρομιά από πάνω μου», είπε η Γεωργία.
Τρεις ημέρες αυτό το κορίτσι δεν πλενόταν για να μην χαθούν τα στοιχεία του βιασμού της. Τρεις ημέρες αυτό το κορίτσι δεν αντιμετωπίστηκε ως εν δυνάμει θύμα κακοποιητών – βιαστών. Και κρατούσε τη βρομιά τους πάνω της.
Δεν έγινε όπως βλέπουμε στις αμερικανικές ταινίες όπου το θύμα του βιασμού εξετάζεται άμεσα. Εκεί όπου την ίδια στιγμή στο νοσοκομείο οι αστυνομικοί συλλέγουν στοιχεία.
Επί τρεις ημέρες αυτό το δύσμοιρο κορίτσι, που κατήγγειλε μόνη της, χωρίς δικηγόρο εκείνη τη στιγμή, τον βιασμό της, «βιάστηκε» και από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Δεν μπορούσε ούτε ένα μπάνιο να κάνει, να βγάλει από πάνω της τη «βρομιά» των βιαστών της ή τουλάχιστον αυτών που κατήγγειλε ως βιαστές.
Και στη συνέχεια, μέσα στο τμήμα, ένας δικηγόρος της επιτίθεται και προσπαθεί να της αλλάξει γνώμη, μια ανακρίτρια της λέει «έχεις κάνει έκτρωση;» και της παίρνουν κατάθεση… 14 ημέρες μετά.
Δύο εβδομάδες αργότερα δηλαδή, ένα κορίτσι που κατήγγειλε από την πρώτη ώρα τον βιασμό της, καλείται να καταθέσει. Γιατί; Γιατί τόση ξεφτίλα;
Γιατί οι αρχές, αστυνομικές ή δικαστικές να μην κινητοποιούνται άμεσα; Γιατί να μην γίνονται οι διαδικασίες με ταχύτητα ώστε να μην χάνονται στοιχεία, να μην υποτιμάται το θύμα, να μην «βιάζεται» πολλές φορές.
Η Γεωργία στάθηκε μπροστά στους αστυνομικούς και τους δικαστές και με θάρρος, χωρίς ντροπή κατήγγειλε τον φυσικό βιασμό της. Η Δικαιοσύνη έχει το λόγο.
Ποιος όμως θα πάρει το λόγο και θα ζητήσει συγγνώμη από την κάθε Γεωργία που «βιάζεται» μένοντας άπλυτη επί 3 ημέρες, έχοντας πάνω της τα ίχνη των βιαστών της;
Πώς να αισθανόταν αυτή η κοπέλα αυτές τις 3 ημέρες;
Πώς να αισθανόταν επί 14 ημέρες που περίμενε πώς θα την καλέσει ο ανακριτής;
Πώς θα αισθανόταν όταν της έκανε επίθεση ένας δικηγόρος ή μια ανακρίτρια να αμφισβητούσε από την αρχή τα λεγόμενά της;
Είναι ντροπή για την ελληνική πολιτεία, για την κοινωνία μας, για τον πολιτισμό μας. Κι αν αυτό το κορίτσι έχει όντως βιαστεί από τους άθλιους, τους άνανδρους είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει τιμωρία;
Με τα υπόλοιπα άραγε θα γίνει κάτι; Θα αλλάξουν οι διαδικασίες ή θα αφήνουμε να «βιάζεται» ξανά και ξανά το θύμα;
