Διέσχισε πάνω από 30.000 χλμ. μέσα σε έξι χρόνια. Υπέφερε από ηλιακά εγκαύματα, από θερμοπληξία, κινδύνευσε να πέσει θύμα βιασμού, αλλά δεν το μετάνιωσε.
Η ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό της Maxwell όταν έτυχε να ακούσει μια συζήτηση, όπου ένας άντρας κόμπαζε πως, δήθεν, είχε γυρίσει τον κόσμο περπατώντας.
Τότε, εκείνη ήταν 30 και κάτι, είχε μια επιτυχημένη επιχείρηση και βρισκόταν σε σχέση, αλλά ένιωθε πως κάτι έλειπε από τη ζωή της: «Συνειδητοποίησα ότι αναζητούσα μια βαθύτερη σύνδεση με τη φύση και τους ανθρώπους ζώντας με λιγότερα και σε επαφή με τον κόσμο γύρω μου» θυμάται σήμερα σε συνέντευξή της στο βρετανικό μέσο.
Επέλεξε να ταξιδέψει περπατώντας και για το χαμηλό ενεργειακό αποτύπωμα της πεζοπορίας και για τους χαμηλούς ρυθμούς της, που θα της επέτρεπε να γνωρίζει σε βάθος κάθε τόπο και την κουλτούρα του.
Προτού ξεκινήσει την αποστολή της, πούλησε όλα τα υπάρχοντά της και γέμισε ένα καρότσι με εξοπλισμό κάμπινγκ, αφυδατωμένη τροφή, φίλτρο νερού και ρούχα για όλες τις καιρικές συνθήκες, συνολικού βάρους 50 κιλών.
Αναχώρησε στις 2 Μαΐου 2014 από την πόλη της στο Όρεγκον.
Οι κίνδυνοι του ταξιδιού
Το κίνητρό της, όπως θα έλεγε τέσσερα χρόνια αργότερα σε μια συνέντευξή της στο BBC μέσω Skype, αφού είχε διανύσει δώδεκα χώρες και τρεις ηπείρους περπατώντας, ήταν «πιθανότατα ένας συνδυασμός φιλοδοξίας, πείσματος και μιας πρέζας πάθους – όχι για την πεζοπορία ως άθλημα, αλλά για την ανακάλυψη του εαυτού μου και την περιπέτεια».
Κάθε μέρα της ξεκινούσε ακριβώς όπως η προηγούμενη, με δύο φλιτζάνια καφέ και ένα μπολ βρόμης για πρωινό, αλλά δεν ήταν ποτέ ίδια με την προηγούμενη.
Και παρόλο που είχε αποφασίσει εκ των προτέρων τη γενική κατεύθυνση που θα ακολουθούσε, αυτοσχεδίαζε, ενστικτωδώς, στη διαδρομή.
Στη διάρκεια της διαδρομής της υπέφερε από ηλιακά εγκαύματα και θερμοπληξία στην έρημο της Αυστραλίας και από δάγκειο πυρετό στο Βιετνάμ.
Παραλίγο να πέσει θύμα βιασμού από έναν νομά που εισέβαλε στη σκηνή της στη Μογγολία και, ενώ κατασκήνωνε στην Τουρκία, άκουσε να πέφτουν πυροβολισμοί.
Παρ’ όλα αυτά, όπως λέει, «δεν άρχισα να περπατάω επειδή ήμουν ατρόμητη αλλά μάλλον γιατί φοβόμουν περισσότερο το ενδεχόμενο να μην ακολουθήσω την καρδιά μου».
Τα δώρα της περιπλάνησης
Η σεξουαλική επίθεση που δέχτηκε στη Μογγολία της προκάλεσε φόβο και σκέφτηκε να διακόψει το ταξίδι αλλά,
παρακινημένη από ιστορίες άλλων γυναικών που είχαν ξεπεράσει μεγάλες δυσκολίες, υπερίσχυσε η επιθυμία να συνεχίσει να περπατάει. Φυσικά, στη διαδρομή την περίμεναν και ευτυχισμένες στιγμές.
Περιπλανήθηκε σε γραφικά παραθαλάσσια χωριουδάκια της ιστορίας, βυθισμένη στην ατμόσφαιρά τους και τη φιλοξενία των κατοίκων.
Στο Βιετνάμ, εξαντλημένη, δέχτηκε την πρόσκληση μιας ηλικιωμένης γυναίκας να τη φιλοξενήσει στην ξύλινη καλύβα της, στην κορυφή ενός βουνού.
Μια φιλία που ανέπτυξε στα σύνορα Μογγολίας και Ρωσίας κατέληξε σε επανασύνδεση, χρόνια αργότερα, στην Ελβετία.
Η Maxwell δέχτηκε ακόμα και να γίνει νονά για το κοριτσάκι μιας γυναίκας που γνώρισε στην Ιταλία. Ένα από τα μεγαλύτερα διδάγματα του ταξιδιού της; «Όλοι και τα πάντα έχουν μια ιστορία να μοιραστούν, αρκεί να είμαστε πρόθυμοι να ακούσουμε».
Με την επιστροφή της, μοιράστηκε τη δική της ιστορία, σε ομιλία στο Ted, σε επισκέψεις σε σχολεία και πανεπιστήμια.
Έγινε σύμβολο γυναικείας δύναμης, ειδικά μετά την απόφαση να μην εγκαταλείψει το ταξίδι της αφού δέχτηκε την επίθεση στη Μογγολία. «Η παραίτηση δεν ήταν ποτέ για μένα επιλογή» καταλήγει.
Άντζελα Δημητρίου: «Έχω υπоστεί πάρα πоλú μποúλινγκ μέχρι σήμερα, στεναχωριόμουν πάρα πολú»
Να ποιοι αργούν να γεράσουν και το δέρμα τους φαίνεται νεανικό
Από τη «διπλωματία του ποδοσφαίρου» τωνΠαπανδρέου-Τζεμ το 2001 στον Φατίχ Τερίμ το 2023
