Ανήκουμε ηλικιακά στη γενιά των παιδιών που η λέξη “computer” ήταν όχι μόνο άγνωστη, αλλά ανήκε, σαν προοπτική στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.
Της Σοφίας Γεωργιάδου*
Η γνώση, πληροφορία, ενημέρωση, αποτυπωνόταν μόνο στο χαρτί.
Τα βιβλιοφαγικά πιτσιρίκια μυρίζαμε μόνο χαρτί και μελάνι.
Διαβάζαμε ακόμη και στα «πεταχτά να τα προλάβουμε όλα.
Ακόμη και στο φαγητό πάντα δίπλα μας υπήρχαν αποκόμματα πληροφοριών, ακόμη και κάποια εξωσχολικά βιβλία που δειλά- δειλά από το «υστέρημα» αγοραζόταν “αραιά και που».
Κάποια στιγμή, με τα χρόνια τα βιβλία σωρεύονταν και τα πρώτα ράφια στο δωμάτιο άρχισαν να τοποθετούνται κυρίως με την βοήθεια κάποιου μαραγκού της γειτονιάς.
Τα ράφια πολλαπλάσιαζόταν, βλέπαμε πια σ’ αυτά τις ράχες των βιβλίων, ξέραμε τους τίτλους.
Τα βγάζαμε τα ξαναβάζαμε στη θέση τους , Κάναμε μαζί τους φοβερή παρέα.
Η γενιά μας ονειρευόταν , όπως κάθε γενιά, ένα καλύτερο για όλους μέλλον.
Με μόνη τη διαφορά, ότι η δική μας «το καλύτερο μέλλον» το έβλεπε να έρχεται, κυρίως, μέσα από τη γνώση.
Μεγαλώνοντας, μεγάλωσαν και οι απαιτήσεις μας.
Στην πόλη μας , για παράδειγμα, μιας και μιλάμε για βιβλία και γνώση, δεν αρκούσε η Δημόσια Βιβλιοθήκη της, στεγασμένη από την δεκαετία του 1960 σε ένα μικρό όροφο του Επιμελητηρίου Σερρών.
Το όνειρό μας πραγματοποιήθηκε μετά από μια γραφειοκρατική Οδύσσεια δώδεκα χρόνων και προσπάθειες πολλών θεσμικών και μη παραγόντων και εγκαταστάθηκε σε ιδιόκτητο πενταόροφο κτίριο στην οδό Ν. Νικολάου της πόλης μας το 2007 και εγκαινιάσθηκε μέσα στο 2008 δηλαδή εγκαινιάσθηκε μια σύγχρονη βιβλιοθήκη, που διατήρησε τα σπαράγματα των προγονικών μας βιβλιοθηκών , με τους εκατοντάδες τόμους της, σε αγαστή όμως συνεργασία με την αδυσώπητη ηλεκτρονική εποχή, που θέλει (ευτυχώς), τις σύγχρονες βιβλιοθήκες , συνδεδεμένες διαδικτυακά, με την παγκόσμια γνώση.
Πράγματι η Δημόσια Βιβλιοθήκη μας, μία μοντέρνα κυψέλη πολιτισμού πανελλήνιας εμβέλειας έτυχε θετικής αναγνώρισης για το έργο της από την θεμελίωσή της μέχρι σήμερα.
Είχα την προσωπική ευτυχία να ζήσω την πραγματοποίηση αυτής της «ουτοπίας», δηλαδή τη δημιουργία μιας τέτοιας Δημόσιας Βιβλιοθήκης, της Βιβλιοθήκης Σερρών, «εκ των έσω», ως Πρόεδρός της από το 1997 έως το 2009, σε αρμονική συνεργασία με τον τότε δραστήριο Διευθυντή της Ιωάννη Σαπουντζή και προσφέροντα τα μέγιστα στην δημιουργία της.
Η αναπόληση αυτή «πυροδοτήθηκε» από πρόσφατο σχετικό κείμενο του έγκριτου συμπολίτη μας Πασχάλη Λογαρνέ, Πρόεδρου και εκ των ιδρυτικών μελών του «Συλλόγου Φίλων Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών» με την συμπλήρωση, αρχές Μαίου δέκα χρόνων από την ίδρυση του Συλλόγου.
Ο Πασχάλης Αογαρνές δεν είναι μόνο ένας από τους υποστηρικτές της δημιουργίας του Συλλόγου Φίλων Βιβλιοθήκης, αλλά θα τολμούσα να πω ότι είναι η ψυχή του Συλλόγου, χωρίς αυτό να αποτελεί μείωση της εθελοντικής προσφοράς του Δ.Σ. και λοιπών μελών του.
Σύμφωνα με το από 5-5-2010 καταστατικό του, κεντρικός σκοπός του Συλλόγου είναι:
«Η υποστήριξη με κάθε τρόπο και μέσο, του έργου της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών, κυρίως με την ανάληψη πολιτιστικών δραστηριοτήτων, ώστε η Βιβλιοθήκη μας να προβάλλεται συνεχώς ως Εθνικό και Πνευματικό Ίδρυμα υψίστης σημασίας».
Συνεπώς η αναδρομή αυτή, που γίνεται στην αρχή της παρούσας μου, σχετικά με την Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών, (εξαιρουμένων ίσως των νοσταλγικών αναμνήσεων των νεανικών μας χρόνων) κρίνεται αναγκαία, γιατί ο Σύλλογος Φίλων Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών, δεν θα υπήρχε χωρίς την Βιβλιοθήκη μας.
Τα 36 ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου αυτού, από τα οποία επιγραμματικά και μόνο θα αναφέρω τον Ζήση Μητλιάγκα π. Δήμαρχο Σερρών, Θεόδωρο Γρηγοριάδη συγγραφέα πανελλήνιας εμβέλειας, στον π. Διευθυντή της και συν- εμπνευστή της δημιουργίας του Ιωάννη Σαπουντζή, Ιωάννη Τσαρούχα καθηγητή, διευθυντή Δημόσιων αρχείων, Ευάγγελο Ζαπριάνο Δικηγόρο, Νικόλαο Τακουρίδη Δικηγόρο, Αντώνιο Φραγκεδάκη Δικηγόρο, Ελένη Χατζηχρήστου Αστροφυσικό, Δημήτριο Τραγάκη Εκπαιδευτικό και λοιπούς έγκριτους συμπολίτες μας, με μακρά θητεία στα πολιτιστικά μας δρώμενα, είχαν πλήρη επίγνωση της δυσκολίας του εγχειρήματος:
Διότι καλούνταν να συνδράμουν όχι οπουδήποτε και οποιονδήποτε, αλλά να συνδράμουν ανιδιοτελώς στον συγκεκριμένο πολιτιστικό μας φάρο, τη Βιβλιοθήκη μας.
Η δημιουργία λοιπόν αυτού του Συλλόγου, δεν έγινε από ιδεολογικές ή χωρικές επιλογές, καθ’ όσον τα ιδρυτικά του μέλη δεν είχαν ανάγκη, σε προσωπικό επίπεδο να αποδείξουν απολύτως τίποτα.
Αυτό και μόνο τοποθετούσε εξ υπαρχής τον Σύλλογο σε ένα μονόδρομο: Της απόλυτης επιτυχίας.
Το πόσο πέτυχε μέχρι σήμερα ο Σύλλογος αυτός στους στόχους του, αποδεικνύεται από την πληθώρα των συμπολιτών μας, που εβδομαδιαίως τουλάχιστον κατακλύζουν τις πάμπολλες εκδηλώσεις του:
Παρουσιάσεις βιβλίων, βραδιές Όπερας, Μπαλέτων, Κινηματογραφικής λέσχης, εκδηλώσεις κοινωνικού, πολιτιστικού, φιλοσοφικού ενδιαφέροντος, εντεταγμένες όλες σε θεματικές ενότητες με ομιλητές εγνωσμένου κύρους.
Εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου που στην κυριολεξία «ρουφά» το πολυπληθές κοινό απαιτώντας με την παρουσία του, τη συνέχισή τους κάθε φορά και τον επόμενο χρόνο.
Και όλα αυτά με ένα ελάχιστο, συμβολικό ετήσιο κόστος-συνδρομή, που καταβάλλει το κάθε μέλος του Συλλόγου και που έτσι απολαμβάνει δωρεάν ολόκληρη η πόλη μας.
Πρόκειται κυριολεκτικά για ένα «μικρό θαύμα», από εκείνα που πραγματοποιούνται μόνον όταν υπάρχει «μεράκι» σε ανθρώπους με όραμα και διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο.
Δηλαδή σε όσους θα ήθελαν στην πόλη τους, να «φυτέψουν «μία κεντρωμένη ελιά», όπως επιθυμεί ο Μανώλης Γλέζος στις Κυκλαδογραφές του.
Αγαπητέ Πρόεδρε του Συλλόγου Φίλων Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών Πασχάλη Λογαρνέ μετά από δέκα χρόνια απόλυτα επιτυχημένης λειτουργίας ενός τέτοιου Συλλόγου, πιστεύω ότι «φύτεψες την κεντρωμένη ελιά» στην πόλη μας, κι’ αυτή φέρει το όνομα του Συλλόγου μας Φίλων Βιβλιοθήκης.
Σε ευχαριστούμε θερμά.
* Η κ. Σοφία Γεωργιάδου διετέλεσε Πρόεδρος της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών
Διαβάστε επίσης εδώ:
