Ο Σερραίος δικηγόρος Κωνσταντίνος Παρίσσης, αράδιασε κάποιες σκέψεις του για την άμυνα κατά των διαρρηκτών:
Κωνσταντίνος Παρίσσης: Δεν υπάρχει λύση που να ικανοποιεί όλες τις ανησυχίες.
– Το να επιτραπεί η οπλοκατοχή / οπλοφορία στους πολίτες οδηγεί μαθηματικά σε λιγότερους αλλά πιο βαριά οπλισμένους και βίαιους διαρρήκτες.
– Τα συνήθη μέτρα ασφαλείας (κάμερες, συναγερμοί κλπ) οδηγούν σε λιγότερους και πιο καταρτισμένους τεχνικά διαρρήκτες, αλλά όχι απαραίτητα σε πιο βίαιους.
– Η αυστηρότητα της ποινής από ένα όριο και πάνω μικρή σημασία έχει για τον διαρρήκτη.
Το πιο σημαντικό είναι η κάθειρξη να είναι αυστηρή και χωρίς εκπτώσεις. 10 χρόνια; Και τα 10 μέσα. Και η δίκη αμέσως.
Όχι για να αποτραπεί η διάρρηξη, αλλά για να προστατεύεται η κοινωνία από τον διαρρήκτη.
Και τέλος, η δική μου άποψη για τη νομική αντιμετώπιση του αμυνόμενου: ακαταδίωκτο (άρση του αξιοποίνου, με νομικούς όρους) για κάθε βλάβη που θα προκαλέσεις σε διαρρήκτη εντός της οικίας σου.
Με καράτε; Με βάζο; Με μαχαίρι; Με τσόκαρο;
Αδιάφορο.
Μπήκε στο σπίτι σου να ληστέψει;
Κωνσταντίνος Παρίσσης: Τον ξαπλώνεις με όποιον τρόπο μπορείς και το κράτος σου λέει και μπράβο. Όχι μέσω των διατάξεων της άμυνας (να ψάχνει να βρει το δικαστήριο αν υπήρχε υπέρβαση νόμιμης άμυνας και τέτοια).
Με ευθεία, ειδική και αδιάστικτη πρόβλεψη από το νόμο.
Ξέρω ότι μοιάζει με την άδεια οπλοφορίας που είπα στην αρχή, αλλά, όπως επίσης είπα, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Κώστα μου εμένα η γιαγιά μου έλεγε να προσέχω και φυσικά με προέτρεπε: Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόψεις, την Κυριακή να μη λουσθείς, αν θέλεις να προκόψεις….
Και στην τελική έχω την αίσθηση πως ο θάνατος δεν θα πρέπει να μας απασχολεί, επειδή όταν εμείς υπάρχουμε, ο θάνατος δεν είναι παρών και όταν ο θάνατος είναι παρών, εμείς δεν υπάρχουμε….
