Μάρκος Μπόλαρης: Μόνον που μετά άνοιξε η Κόλαση τις πύλες της
Στο σαλόνι του σπιτιού, πάνω στο ξυλόγλυπτο καρυδένιο ερμάρι, έργο τέχνης διά χειρών του καλλιτέχνη παππού , ενός άντρα που δούλευε με την ίδια άνεση, την ίδια γρηγοράδα και μαεστρία τόσο τα σκαρπέλα κι εργαλεία του ξυλογλύπτη όσο και το πιστόλι και το μάνλιχερ, ενός άντρα που η ζωή του ήταν μοιρασμένη ανάμεσα στη ξυλογλυπτική της ειρήνης και στην ένοπλη ζωή όλων των πολέμων της Ελλάδας που πήρε μέρος στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, σε μιά απλή όμορφη κορνίζα ήταν τοποθετημένη σε περίοπτη θέση η φωτογραφία της θριαμβευτικής εισόδου του ΕΛΑΣ στην πόλη των Σερρών.
Ο Γιώργος Καφταντζής , ποιητής και ζωγράφος, θεατρικός συγγραφέας άμα τε και ιστορικός των Σερρών, μνημονεύει στην Ιστορία της πόλεως των Σερρών, που μας κληροδότησε ως σημείο σναφοράς, τους υπό των ιστορικών της ρωμέικης αυτοκρατορίας χαρακτηρισμούς γιά το κλεινόν Κάστρο, ως Θεοφρούρητο και Θεοσκέπαστο !
Άλλωστε δεν είναι τυχαία ούτε η επιλογή του μεγίστου των Μακεδόνων Αυτοκρατόρων , του Βασιλείου του Β’ , του επικληθέντος Βουλγαροκτόνου λόγω της επιτυχημένης απόκρουσης των συνεχών επιθέσεων των νεοεισελθόντων στη Βαλκανική ορδών, η επί τριετία εγκατάστασή και διαμονή του σε καιρό χειμώνος στην Θεοφρούρητο πόλη των Σερρών, αποδεικνύουσα την σημασία και το προβάδισμα του Κάστρου γιά την Αυτοκρατορία, πριν χίλιους χρόνους ακριβώς !
Ούτε πάλιν σύμπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί η επιλογή Ιωάννου του Κατακουζηνού να εγκατασταθεί στην Θεόσωστο πόλη και να αποκτήσει περιουσία , εξ ού και η μέχρι σήμερον, επτακόσιους τόσους χρόνους μετά, διατήρηση της τοπωνυμίας των Κατακουζηνών κτημάτων, με την σύντμηση ,”Κατακονόζ’ “, που προσδιορίζεται ως κειμένη μεταξύ του Ναού των Αγίων Αναργύρων και του ιστορικού Μετοχίου παρά τας Σέρρας της αρχαίας Πατριαρχικής Μονής της Παναγίας Αχειροποιήτου του Παγγαίου, της επικληθείσης Εικοσιφοίνισσας.
Τα Κατακουζηνά κτήματα, βρίσκονται στην απέναντι όχθη του χειμάρρου, που κατέρχεται από τα όρη του Ορβήλου και το γνωστό βλάχικο θέρετρο του Λαιλιά, δροσίζων , ενίοτε και απειλών την πόλη , δηλαδή έκειντο κατέναντι της Βασιλικής Πύλης του Κάστρου των Σερρών αφού η βασιλική οδός που όδευε από την Βασιλεύουσα στα ανατολικά της πόλης έφθανε !
Κι επειδή η ζωή κύκλους κάνει, κι η Ιστορία το ίδιο, ” του κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνουν κι ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν”, καθά απαράμιλλα ο μέγας μάστορης της γλώσσας μας Βιντσέντζος ο Κορνάρος από τη Σητεία, διαπιστώνει συνοδεία λαούτου, στον Ερωτόκριτό του, από τούτη την οδό την Αυτοκρατορική, την καταφθάνουσα στους αιώνες από την Πόλη των πόλεων, από τούτη , κατερχόμενες από τους καταυλισμούς του Μενοικίου εισήλθαν στα Σέρρας οι Μονάδες του ΕΛΑΣ , οι άντρες της Εθνικής Αντίστασης που μάτωσαν, πείνασαν, στερήθηκαν,ταλαιπωρήθηκαν, αγωνίστηκσν, προσέφεραν θυσίες στον αγώνα ζωές ανυπότακτων παλικαριών.
Μπήκαν στην πόλη τέτοια μέρα το 1944 , παρελαύνοντας από τον Άη Γιώργη τον Κρυονερίτη μέχρι την καρδιά της αγοράς με την γαλανόλευκη, περηφάνεια και καμάρι τους , που τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια κυμμάτιζε αγέρωχη μόνον στις κορυφές των βουνών της Ελεύθερης Ελλάδας, εκεί που άντρες κι οι γυναίκες της Εθνικής Αντίστασης είχαν κονέψει .
Στο Μενοίκιο και στο Λαιλιά, στο Κερδύλλιο και στο Παγγαίο, στα Κρούσια και στο Μπέλλες χωρίς ψωμί, χωρίς κατάλληλο ρουχισμό, με ελλείψεις σε οπλισμό , στερύμενοι και κακουχούμενοι, contra σε Γερμανούς και Βουλγάρους, contra σε γερμανοτσολιάδες και λαδοβούλγαρους !
Μάρκος Μπόλαρης: Σεμνή αλλά και μεγαλειώδης στην απλότητά της η είσοδος των Μονάδων της Εθνικής Αντίστασης στα Σέρρας.
Δικαίωση !
Κι ολοκλήρωση μιάς επικής προσπάθειας, ενός κακοτράχαλου αγώνα, ενός αγώνα στα χνάρια Κλεφτών κι Αρματωλών , που πάνω στα ίδια βουνά, προετοίμασαν την Επανάσταση της Λευτεριάς του ’21.
Μόνον που μετά άνοιξε η Κόλαση τις πύλες της
Κι αντί να δομήσουμε πάνω στα αποκαίδια με τα οπολια κάλυψε την Ελλάδα η ολοκληρωτική μανίας του γερμανικού ναζισμού και των συνεργατών τους κι ν’ αποκαταστήσουμε ζημιές, ξανασφαχτήκαμε.
Δεκεμβριανά κι η κατάρα, η Κόλαση του Εμφυλίου.
Η γιαγιά , που συντήρησε μόνη της την οικογένεια, τρία μικρά παιδιά κι η γριά μάννα της, δουλεύοντας μόνη τον μπαχτσέ , τόσο τον καιρό του Αλβανικού, όσο και τα χρόνια της βουλγαρικής Κατοχής στα Σέρρας, τούτη τη μέρα, τούτη τη μέρα της εισόδου του ΕΛΑΣ στα Σέρρας την τιμούσε !
Την δικαίωση των αγώνων ενός περήφανου λαού σήμαινε !
Την δικαίωση των θυσιών του άντρα της στη Εθνική Αντίσταση σηματοδοτούσε !
Μάρκος Μπόλαρης: Η απόδειξη ήταν πως δεν πήγαν χαμένες οι δικές της στερήσεις !
Γιαυτό μας κληροδοτήθηκε η ιστορική αυτή φωτογραφία της εισόδου του ΕΛΑΣ στα Σέρρας, αυτή που στόλιζε το ξυλόγλυπτο καρυδένιο ερμάρι στο σαλόνι του σπιτιού Μάρκου και Χρυσούλας, που καθηκόντως μνημονεύω, ως υλικό σημείο κι απτή χειροπιαστή παρακαταθήκη των ευθυνών που η δική τους περήφανη στάση ζωής σε καιρούς χαλεπούς και χρόνους δίσεκτους.
Μας έχει επωμιστεί !
… Τοίς κείνων ρήμασι πειθόμενοι , όπως Σιμωνίδης ο Κείος, σεβόμενος τις λέξεις, αξεπέραστα διατύπωσε, υπόδειγμα καταλιπών στους αιώνες !
