“Ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει …”
Είναι φορές που αναζητώ ενδόμυχα,
εν τοις αποκρύφοις της καρδίας, την ποιότητα ή και την ιεράρχηση της ποιότητας των παραπορευομένων, των έγγιστα ανθρώπων, ει και τινές των συνανθρώπων από μακρόθεν ήγγισαν και έστησαν .
Της κοινωνίας ίδιον, η μετοχή των ανθρώπων στα κοινά ,
της κοινωνίας ίδιον η διαφωνία περί την νομή και διαχείριση των κοινών !
Γιαυτό και η ιδιωτεία , ως λέξι χαρακτηρίζουσα την συμπεριφορά προσώπου, ισότιμη με βαρειά ύβρι θεωρούνταν στο στόμα των Ελλήνων, που πρότασσαν τα κοινά, τα της Πόλεως ως πολιτικά , τα του Δήμου ως δημόσια !
Κι από αυτήν την ιδιωτεία προέκυψε και ο χαρακτηρισμός της ψυχιατρικής νόσου, αλλά κι ο γνωστός βαρύς χαρακτηρισμός στην αγγλική ως idiot !
Η αναζήτηση των συμπορευομένων στην κοινωνία προσώπων , όχι των ατόμων, αφού το άτομο είναι απλώς μιά μονάδα που δεν τέμνεται περαιτέρω κι ως τέτοιο συνιστά πύκνωση της υπαρξιακής εγωιστικής αγωνίας του ανθρώπου,
η αγωνιώδης ανίχνευση προσώπων στην συμπόρευση κάθε γενιάς είναι, θά ‘λεγα αντιστοιχεί με την επίμονη εργασία των χρυσοθήρων που μ’ ένα κόσκινο στην ακροποταμιά επιχειρούν την επισήμανση χρυσοφόρων κοιτασμάτων !
Σε τούτη την γεωγραφική περιοχή, όπου και το χρυσοφόρο Πάγγαιον όρος που πηγή πλούτου υπήρξε γιά τους Έλληνες, τόσον των αποικιών όσον και των εγχωρίων της Μακεδονίας, η αναζήτηση χρυσοφόρων κοιτασμάτων μεταξύ των ανθρώπων είναι εξίσου απαιτητική όπως και πάλαι !
Ου μήν αλλά και εξίσου κερδοφόρος !
Όχι , ο Σωτήρης Παπαντωνίου δεν ήταν άνθος του αγρού που εξήνθησε !
Ο εκλεκτός των χρυσοφόρων ανθρωπίνων κοιτασμάτων ήταν αστός , άνθος της Σερραικής κοινωνίας κι ύστερα καρπός εύχυμος της πόλης των Σερρών !
Όχι ο Σωτήρης Παπαντωνίου δεν ήταν χαλκός ηχών ή κύμβαλο αλαλάζον, δεν ήταν γαζοτενεκές θορυβών μιάς χρήσεως !
Ο ξεχωριστός αυτός Πολίτης των Σερρών με την σπιρτώδη εξυπνάδα, με την αστική ευγένεια, με την εξαιρετική καλλιέργεια, με το οξυμένο πολιτικό αισθητήριο, με την ειλικρινή ευθύτητα , με την ποιότητα της ανθρωπιάς του ωράιζε την κοινωνία των Σερρών ως πολίτης μέ ανύστακτη έγνοια γιά τα κοινά, ως δικηγόρος με ισχυρή νομική σκευή , ως πολιτικός που δεν χώραγε σε μικρόθωρες κομματικές γραμμές, ως ευρυμαθής διανοούμενος βαθύς γνώστης της ευρωπαικής ιστορίας και της παγκόσμιας λογοτεχνίας !
Ωράιζε τον τόπο μετέχων !
Μέχρι πρότινος , αφού τώρα
ως πολύτιμο άνθος του άστεος εξήνθισε !
Και φύρανε ο τόπος !
Ναι, είναι φτωχότερα τα Σέρρας
χωρίς τον σεμνό αυτό αρχοντάνθρωπο !
Και πίσω του ,
ως ευώδες κληροδότημα και ανθηφορούσα παρακαταθήκη, κατέλιπε το δικό του υπόδειγμα μιάς ακέραιας προσωπικότητας που φώτισε με το πέρασμά του, με την σεμνή πλήν ουσιαστική και δημιουργική παρουσία του τα Δικαστήρια, την Νομαρχία, την Βουλή, την Δημαρχία, τα Σέρρας
ως χρυσός δοκιμασθείς εν χωνευτηρίω,
λαμπρύνοντας κι
ωραίζοντας τον τόπο !
Κι έστω τούτο το ταπεινό σημείωμα ως ένα κεράκι ,
τούτες τις μέρες που ψάλλουμε ακαθίστως το “Φωτοδόχον Λαμπάδα τοις εν σκότει φανείσαν “,
ένα μελισσοκέρι στην μνήμη του !
Αναπαυμένος εν Χώρα ζώντων ,
πεφιλημένε Σωτήρη !
