Κώστας Μπούμπας: Κύρωση της Συμφωνίας για κινηματογραφική συμπαραγωγή μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης του Κράτους του Ισραήλ».
Το θεωρούμε θετικό όταν γίνεται ένα πολιτισμικό πάντρεμα. Είναι καλό για τις σχέσεις των δύο κρατών. Είναι μια ευκαιρία να ανοίξουμε μια πόρτα και προς το Ισραήλ, με το οποίο κράτος έχουμε κοινή πορεία απέναντι σε δύο έθνη τα οποία βασανίστηκαν, αλλά έχουν επηρεάσει, θα λέγαμε, τον κόσμο, παρά τη μικρή έκταση που καταλαμβάνουν.
Οι σχέσεις με το Ισραήλ, να μην κρυβόμαστε, ήταν παρεξηγημένες μέχρι και τη δεκαετία του ΄70.
Υπήρχε το σύνδρομο του αντισημιτισμού, υπήρχε το παλαιστινιακό που είχαμε φόβους και γι’ αυτό άλλωστε δεν αναγνωρίσαμε το Ισραήλ χρόνια και μετά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας του το 1948, αλλά και τον πόλεμο των έξι ημερών του 1967.
Η εικόνα, όμως, άλλαξε άρδην και αυτό είναι θετικό, διότι υπάρχουν πολλοί Ισραηλίτες, οι οποίοι έχουν μεγάλη πορεία στην Ελλάδα.
Άλλωστε η κοινότητα της Θεσσαλονίκης στις αρχές του προηγούμενου αιώνα ήταν ο μισός πληθυσμός της πόλης, πενήντα χιλιάδες ήταν οι Εβραίοι κατά το ολοκαύτωμα και έμειναν δύο χιλιάδες.
Έχουν συνδράμει.
Υπάρχουν μορφές που έχουν σχέση με τον πολιτισμό.
Αυτό που ανέφερα και στην Επιτροπή, που μου κάνει πραγματικά μεγάλη εντύπωση, είναι ότι οι Ισραηλίτες είναι οι Σεφαραδίτες και οι Μιζραχί, οι οποίοι αγαπούν την ελληνική μουσική.
Αγαπούν την ελληνική μουσική και είναι μια ευκαιρία να διεισδύσουμε, γιατί ο κινηματογράφος είναι παντρεμένος με τη μουσική, είναι ένας άλλος κλάδος η μουσική, η οποία επενδύει στην έβδομη τέχνη, στον κινηματογράφο και μπορούμε να το εκμεταλλευθούμε πολιτιστικά αυτό και πολιτικά κατ’ επέκταση και εμπορικά και οικονομικά.
Υπάρχει ραδιόφωνο στο Ισραήλ σήμερα που εκπέμπει μόνο ελληνική μουσική όλο το εικοσιτετράωρο, ο τίτλος είναι «Radio Yasoo».
Μου έκανε εντύπωση.
Υπάρχουν μορφές, το είπα και την άλλη φορά, ο Κάρολος Κουν o πατέρας του θεάτρου που αναβίωσε το αρχαίο ελληνικό θέατρο έχει καταγωγή από το Ισραήλ.
Υπάρχει ο Φριζής που πολέμησε πάνω στην Αλβανία κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Υπάρχει η Ασκενάζι, υπάρχει ο Πούλιχερ ένας τραγουδιστής Ισραηλίτης με καταγωγή τη Θεσσαλονίκη.
Ο Aris San ήταν Έλληνας που πήγε στο Ισραήλ και κατάφερε να διαδώσει το μπουζούκι στους Ισραηλίτες μέσω του πολιτισμού και όλα τα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη να τα τραγουδούν οι Ισραηλίτες, τόνισε ο Κώστας Μπούμπας.
Σήμερα θα ήταν πολύ καλό ακόμη και τη κρατική ορχήστρα των Αθηνών να πάρει μια πρωτοβουλία η Κυβέρνηση να την στείλει στο Ισραήλ και πραγματικά να έχουμε καλύτερο δέσιμο, διότι δεν πρέπει να εξαρτώμεθα εμείς βέβαια σε ορισμένα καίρια σημεία από άλλα κράτη.
Υπάρχει ο αγωγός EastMed, υπάρχει η αποκλειστική οικονομική ζώνη του Ισραήλ που τέμνει την ΑΟΖ της Κύπρου και κατ’ επέκταση της Ελλάδας που δεν έχουμε οριοθετήσει από τη Στρογγύλη, τη Ρω και το Καστελόριζο μέχρι το Ισραήλ.
Είναι πολλά κομμάτια που πρέπει να δούμε.
Η παραγωγή του κινηματογράφου, δυστυχώς, είναι εμπορευματοποιημένη στις μέρες μας, το είπα και στην Επιτροπή.
Θα πρέπει, λοιπόν, να πάμε σε ποιοτικές ταινίες, να δώσουμε όμως το πλεονέκτημα να αναδείξουμε ταλέντα.
Έχουμε κάποιες επιφυλάξεις που το είπαμε κατ’ άρθρο, το βλέπουμε θετικά.
Οι επιφυλάξεις είναι σε ότι αφορά το πρώτο όνομα, το δεύτερο όνομα, τους κατοίκους και από ποιες περιοχές θα συμμετέχουν στις κινηματογραφικές παραγωγές, αλλά πρωτίστως δεν πρέπει να πάμε σε έναν επιδερμικό κινηματογράφο τύπου Χόλυγουντ, ο οποίος δυστυχώς είναι για την εμπορευματοποίηση, για τα εισιτήρια και για το θεαθήναι.
Μπορεί ο κινηματογράφος, κυρίες και κύριοι, -και το αντιλαμβάνεστε- να περάσει μηνύματα για τη φιλία, τον έρωτα, τις σχέσεις των κρατών, τα κοινωνικά ζητήματα της ανεργίας, της φτώχειας και να δει την εικόνα της ζωής και θετικά και αρνητικά.
Είναι μια ευκαιρία.
Σε ότι αφορά την Κίνα μας συνδέει μεγάλη πορεία με την Κίνα. Άλλωστε στη Σαγκάη υπάρχει το Κέντρο της Νεοελληνικής Γλώσσας, στο Πεκίνο επίσης Πανεπιστήμιο για την Ελλάδα.
Και η λέξη «Ελλάς» για τους Κινέζους προέρχεται από τον ήλιο, δίνω σωστή ορολογία είναι από τη λέξη «Σι-Λα» και μας θεωρούσαν Ίωνες από την εποχή του μεγάλου Αλεξάνδρου.
Βλέπουμε, λοιπόν, θετικά και το πάντρεμα το πολιτιστικό που γίνεται με την Κίνα. Και επιτέλους η Ευρώπη ας αποφασίσει:
Είναι με την Κίνα, είναι με την Αμερική, με ποιον είναι;
Γιατί η Κίνα έχει διεισδύσει μέσα στην Ευρώπη, αλλά υπάρχει αυτή η διφορούμενη κατάσταση της γηραιάς αν τελικά θα επενδύσει και στον πολιτισμό και εμπορικά και οικονομικά και θα συνάψει με την Κίνα σχέσεις.
Βέβαια, για τους Κινέζους οι εμπορικές μας σχέσεις έχουν αναβαθμιστεί και λόγω του Πειραιά, λόγω της COSCO, υπάρχει και πλοίο που λέγεται «COSCO HELLAS», εν πάση περιπτώσει είναι μακρά ιστορία.
Άρα, λοιπόν, χαρακτηρίζεται θετικό.
Κλείνοντας, να πούμε ότι σήμερα είναι μια ιστορική μέρα, μπορεί να ανέφερε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα -και καλώς- τον ιδρυτή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά σήμερα είναι η ημέρα του πρώτου Συντάγματος, ανέφερε ο Κώστας Μπούμπας.
Μην το ξεχνάμε.
Σε τούτον εδώ τον χώρο, στα τότε ανάκτορα του Όθωνα απέξω ήταν ο λαός και φώναζε σαν σήμερα, 3 Σεπτεμβρίου του 1843, με τον Καλλέργη, τον Μεταξά, τον Μακρυγιάννη, όλοι αυτοί για το πρώτο Σύνταγμα που τότε ο Όθωνας κυβερνούσε με απόλυτη μοναρχία ελέω Θεού και κατάφερε να θεσπίσει το πρώτο Σύνταγμα του 1843 και μετά από χρόνια ήρθε ένα Σύνταγμα, το οποίο έδινε εκτάρια στον κόσμο που είναι συνυφασμένος με την πρώτη του κατοικία.
Είναι μια ιστορική μέρα, 3 Σεπτεμβρίου του 1843, εξ ου και το όνομα «Πλατεία Συντάγματος» που φώναζε ο Καλλέργης: «Ζήτω το Σύνταγμα».
