Σύμφωνα με την επιστολή του δημοσιογράφου κ.Γιάννη Καρακασίδη μία πρωτοφανή απομόνωση βιώνει ο Δήμος Σιντικής καθώς χωρίς τρένα είναι τόσο το Κιλκίς, όσο και η Σέρρες και η Δράμα
Ήταν Οκτώβριος του 2020, όταν η Θεσσαλονίκη και οι Σέρρες πέρασαν για πρώτη φορά στο επίπεδο κόκκινου συναγερμού από την Πολιτική Προστασία για τον Covid-19.
Αφορμή στάθηκαν τα εκατοντάδες κρούσματα κορωνοϊού που εντοπίστηκαν την τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου σε αυτές τις δύο περιφερειακές ενότητες.
Με φόντο την απαγόρευση της μετακίνησης από νομό σε νομό αποφασίστηκε τότε η διακοπή των δρομολογίων του ΟΣΕ στον σιδηροδρομικό άξονα Θεσσαλονίκη-Αλεξανδρούπολη και αντιστρόφως, στοχεύοντας στον περιορισμό της διασποράς του ιού.
Συγκεκριμένα, πριν από την επιβολή του δεύτερου lockdown στα τέλη Οκτωβρίου,
η σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκη-Δράμα εξυπηρετείτο από τέσσερα δρομολόγια
(05:50 και 18:45 από Θεσσαλονίκη, 07:38 από Σέρρες και 10:10 από Δράμα).
Στο κομμάτι Δράμα-Αλεξανδρούπολη λόγω τεχνικών εργασιών αναβάθμισης του σιδηροδρομικού δικτύου, τα δρομολόγια πραγματοποιούνταν με λεωφορεία του ΟΣΕ.
Ωστόσο, πέντε ολόκληρους μήνες μετά και παρά το γεγονός ότι τα ημερήσια κρούσματα Covid στη Μακεδονία και τη Θράκη είναι πλέον σταθερά χαμηλά έως και μονοψήφια, η Βόρεια Ελλάδα
(συγκεκριμένα: το Κιλκίς, οι Σέρρες, η Δράμα, η Ξάνθη, η Κομοτηνή και ο Έβρος) παραμένει ανεξήγητα αποκομμένη από τον ΟΣΕ.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε ένα δρομολόγιο διαθέσιμο για τους κατοίκους αυτών των περιοχών.
Μάλιστα, το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως την ίδια ώρα τα δρομολόγια των τρένων προς την υπόλοιπη Ελλάδα
(Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Έδεσσα, Φλώρινα, Αθήνα)
πραγματοποιούνται κανονικά, αν και μειωμένα στον αριθμό.
Ακόμη και κατά την περίοδο όπου η Αττική «έβραζε» από κρούσματα Covid στα μέσα Φεβρουαρίου και εξακολουθεί να παρουσιάζει εξαιρετικά επιβαρυμένη εικόνα μέχρι και σήμερα,
τα δρομολόγια των τρένων προς τη νότια Ελλάδα δεν διακόπηκαν ποτέ, απλώς περιορίστηκαν σε συχνότητα.
Υφίσταται κάποια λογική εξήγηση σε αυτή τη διάκριση; Μάλλον όχι.
Το συμπέρασμα: μιλάμε και πάλι για μία Ελλάδα δύο ταχυτήτων.
Ο Δήμος Σιντικής, μεταξύ άλλων, βιώνει μία πρωτοφανή περίοδο συγκοινωνιακής απομόνωσης, την οποία κανένας αρμόδιος δεν έχει αναλάβει να επιλύσει.
Το μεγαλύτερο βάρος δείχνουν να σηκώνουν τα χωριά των πρώην Δήμων Κερκίνης και Πετριτσίου, από τα οποία προκύπτουν και οι περισσότερες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες επί του θέματος.
Υπάρχουν δημότες που επιθυμούν να μεταβούν στις Σέρρες ή τη Θεσσαλονίκη για να επισκεφθούν κάποιον θεράποντα ιατρό και αδυνατούν να το κάνουν ή αναγκάζονται να πληρώσουν τσουχτερά ποσά σε ταξί έως και 100€, σε μία εποχή που δεν ενδείκνυται για τέτοια έξοδα.
Η απάντηση που λάβαμε από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι πως πρόκειται για «κρατική απόφαση».
Το Κράτος, δηλαδή, αποφάσισε τον συγκοινωνιακό αποκλεισμό σχεδόν ολόκληρης της Βόρειας Ελλάδας;
Και από πότε το Κράτος επεμβαίνει στα πεπραγμένα μίας – ιδιωτικής πια – εταιρείας;
Πού είναι η κοινωνική πολιτική της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και του Κράτους;
Και το ερώτημα απευθύνεται τόσο στον Δήμαρχο Σιντικής, Φώτιο Δομουχτσίδη, όσο και στους εκλεγμένους βουλευτές του Νομού Σερρών, που δείχνουν να αγνοούν τον συγκοινωνιακό αποκλεισμό του τόπου τους.
Το ζήτημα των συγκοινωνιών αποτελεί, άλλωστε, χρόνια παθογένεια της περιοχής, καθώς τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια τα δρομολόγια των τρένων στον σιδηροδρομικό άξονα Θεσσαλονίκη-Αλεξανδρούπολη έχουν μειωθεί δραματικά.
Σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται ο ΟΣΕ, η μείωση των δρομολογίων σε αυτή τη γραμμή οφείλεται κυρίως στη χαμηλή επιβατική κίνηση.
Ωστόσο, σε μία ευρωπαϊκή χώρα δεν νοείται να αποκόβεις συγκοινωνιακά ένα μεγάλο κομμάτι της περιφέρειας και να αποτρέπεις τους πολίτες που δεν οδηγούν ή δεν διαθέτουν χρήματα για ταξί από το να μετακινηθούν για οποιαδήποτε ανάγκη τους.
Στον πολύπαθο Δήμο Σιντικής το μοναδικό μέσο μεταφοράς είναι πλέον το ΚΤΕΛ (είτε μιλάμε για αστικά, είτε για υπεραστικά δρομολόγια), το οποίο όμως είναι πολύ ακριβότερο και δεν ευνοεί χιλιομετρικά τα περισσότερα χωριά.
Για παράδειγμα, ένας δημότης από το Μανδράκι θα πρέπει να καλύψει απόσταση 25 χιλιομέτρων έως το Σιδηρόκαστρο με ΙΧ, ΚΤΕΛ ή ταξί και στη συνέχεια να επιβιβαστεί στο λεωφορείο για τις Σέρρες ή τη Θεσσαλονίκη.
Η απόσταση και το κόστος ανεβαίνουν, εάν μιλήσουμε για την Κερκίνη (36 χλμ), τη Ροδόπολη (38 χλμ) ή την Καστανούσσα (49 χλμ).
Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς εάν οι δημότες διαθέτουν περίσσια χρήματα για μία τέτοια μετακίνηση;
Η σιδηροδρομική γραμμή, παρά την κακή της συντήρηση και τις συνεχείς καθυστερήσεις των αμαξοστοιχιών, εξυπηρετούσε έως πρότινος αυτά τα χωριά, που τώρα ζουν εντελώς αποκομμένα.
Εκ μέρους των δημοτών στις Δημοτικές Ενότητες Κερκίνης και Πετριτσίου ζητάμε την άμεση παρέμβαση του Δημάρχου, κύριου Φώτιου Δομουχτσίδη, με στόχο την επίλυση του ζητήματος το συντομότερο δυνατό.
- Ο Γιάννης Καρακασίδης είναι Δημοσιογράφος
