Οι μαθητές του Γ1 Μουσικού Λυκείου Σερρών έστειλαν επιστολή προς την υπουργό παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως
Αξιότιμη Υπουργέ Παιδείας
Σας απευθύνουμε αυτή την επιστολή ως μαθητές/τριες της Γ ́ Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Σερρών και υποψήφιοι/ες πανελλαδικών εξετάσεων στην εποχή του κορωνοϊού και της τηλεκπαίδευσης και μέσω της δικής μας φωνής ελπίζουμε να ακουστούν και οι μικρότεροι συμμαθητές μας.
Θα θέλαμε να σας παρουσιάσουμε τη θέση μας αλλά και να σας απευθύνουμε την δική μας διαμαρτυρία , που ξέρουμε ότι εκφράζει τα παράπονα της πλειονότητας των μαθητών.
Όλη η φετινή χρονιά –με εξαίρεση 2 περίπου μήνες –και όλη η άνοιξη της περσινής, πέρασαν με τη συντροφιά του “θείου Webex “
( όπως έχουμε καταλήξει να αποκαλούμε την πλατφόρμα, μετά από τόσους μήνες εξοικείωσης).
Η τηλεκπαίδευση δεν αποτελεί προσωρινή λύση, αλλά μόνιμη σωτήρια λέμβο κάθε φορά που αυξάνονται τα κρούσματα,
παρόλο που έχει διαπιστωθεί ότι τα σχολεία δεν αποτελούν εστία μετάδοσης και τα μέτρα προστασίας σε αυτα τηρούνται πολύ πιο ευλαβικά από οποιοδήποτε άλλο μέρος συγχρωτισμού ( μαγαζιά, υπηρεσίες κ.α.) .
Συνεπώς, η δια ζώσης λειτουργία του σχολείου τίθεται εδώ και πολύ καιρό σε δεύτερη μοίρα, μαζί με την ουσιαστική εμπέδωση της ύλης ,
την κοινωνικοποίηση των μαθητών και την ψυχολογία τους.
Όπως αναφέρετε παρακολουθείτε την κάλυψη της ύλης μέσω της τηλεκπαίδευσης και δηλώνετε πως τα θέματα των Πανελλαδικών θα επιλεγούν ανάλογα.
Θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι η κάλυψη της ύλης καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς δεν αποτελεί μόνο ένα «τσεκάρισμα» στη λίστα των υποχρεώσεων,
που πρέπει να διεκπεραιωθούν.
Αποτελεί μια διαδρομή που περιλαμβάνει λακκούβες, κατρακύλες , πισωγυρίσματα και απογοητεύσεις.
Μόνο που αυτά παρατηρούνται και διορθώνονται αποκλειστικά σε ένα δια ζώσης μάθημα, στο οποίο ο καθηγητής αλληλεπιδρά με τους μαθητές,
τους εμψυχώνει όταν είναι απογοητευμένοι και τους εμπνέει όταν είναι αφηρημένοι.
Μόνο έτσι αυτοί βρίσκουν το πείσμα και την όρεξη να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό , να συγκεντρωθούν και να κάνουν κτήμα τους κάθε γνώση που τους προσφέρεται.
Η εκπαίδευση δεν είναι στεγνή μετάδοση πληροφοριών, όπως ισχύει εδώ και ένα χρόνο.
Είναι όλη η διαδικασία που θέτει μαθητές και καθηγητές σε ένα κοινό περιβάλλον αλληλεπίδρασης , κοινωνικοποίησης και ανταλλαγής απόψεων και κυρίως, σφυρηλατεί ανθρώπους και προσωπικότητες με δυνατότητες πέρα από την επίλυση εξισώσεων και την αποστήθιση κειμένων.
Πιστεύετε πως η τηλεκπαίδευση προσφέρει τίποτα απ ́ όλα αυτά; Σας διαβεβαιώνουμε πως όχι.
Με αυτές τις συνθήκες λοιπόν και με αυτή την «κάλυψη» της ύλης καλούμαστε να αποδώσουμε με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Τι κι αν καθόμαστε 11 ώρες την ημέρα μπροστά από μια οθόνη, με κόκκινα μάτια και πιασμένες πλάτες; Τι κι αν δεν προλάβαμε καν να γράψουμε ένα κανονικό διαγώνισμα εκτός σπιτιού;
Τι κι αν οι ερωτήσεις μας, λόγω του φόρτου εργασίας , της έλλειψης τεχνικού εξοπλισμού ή τεχνολογικών γνώσεων των καθηγητών και της δυσκολίας στην επικοινωνία μένουν στο « διαβάστηκε» ή παραμένουν αγέννητες εφόσον δεν υπάρχει η αλληλεπίδραση της τάξης για να τις δημιουργήσει ;
Τι κι αν οι αλληλεπιδράσεις με καθηγητές και συμμαθητές είναι μετρημένες και οι συζητήσεις και τα γέλια του διαλείμματος ανύπαρκτα;
Τι κι αν όλες οι εκδηλώσεις-που αποτελούν σημαντικό κομμάτι της ταυτότητας ενός μουσικού σχολειού-
οι χοροί και οι εκδρομές έχουν ακυρωθεί;
Τι κι αν δεν έχουμε καν την δυνατότητα να βγούμε μια φυσιολογική βόλτα με τους φίλους μας , να εκτονωθούμε και να πάρουμε δυνάμεις για τον αγώνα της επόμενης εβδομάδας; Εμείς έχουμε καθήκον να αριστεύσουμε.
Όσον αφορά τους μαθητές του 2020-21 των υπόλοιπων βαθμίδων τα πράγματα δεν είναι καθόλου διαφορετικά .
Οχι μονο δεν αλληλεπιδρούν με καθηγητές , συμμαθητές και φίλους και δεν κατανοούν εις βάθος τα διδαχθέντα,
αλλά και δεν έχουν την δυνατότητα να εξερευνήσουν και να αναδείξουν τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα τους ,
αφού δεν μπορούν να συμμετέχουν σε αθλητικούς\καλλιτεχνικούς συλλόγους και ομαδικές δράσεις,
ενώ τα κίνητρα τους για μελέτη περιορίζονται στο προσωπικό κουράγιο κάθε μαθητή, ο οποίος είναι καθηλωμένος στην οθόνη δίχως εξωτερικά ερεθίσματα.
Παράλληλα όλοι μας αδημονούμε καθημερινά ποια θα είναι η εβδομαδιαία απόφαση τους Υπουργείου Παιδείας , καθώς όλη η χρονιά πέρασε με «διβδόμαδες» αναστολές της δια ζώσης λειτουργίας των σχολείων ,
εβδομαδιαίες νέες συζητήσεις που έδιναν μια μικρή ελπίδα για την ενδεχόμενη επαναλειτουργία τους η οποία , επίσης κάθε εβδομάδα, τσακίζονταν.
Όταν τελικά άνοιξαν, παραμόνευε καθημερινά ο κίνδυνος αιφνιδιαστικού κλεισίματος τους .
Δεν νιώθουμε ποτέ ασφάλεια ούτε σιγουριά.
Δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε ούτε τον ένα μήνα λειτουργίας μετά από τους τέσσερις μήνες αναστολής, καθώς ξέραμε πως όπου να ‘ναι θα κλειστούμε ξανά στα σπίτια μας απροειδοποίητα .
Όπως κι έγινε την Τέταρτη 3-3-21 όταν το πρωί τα σχολεία λειτούργησαν κανονικά και το απόγευμα βγήκε ανακοίνωση αυριανής «διβδόμαδης» αναστολής,
που φυσικά δεν περιορίστηκε ,όπως αποδείχθηκε, στις δυο εβδομάδες.
Η αγανάκτηση μας ,λοιπόν, γιγαντώθηκε (και όχι άδικα),
καθώς ενώ είμαστε προσεκτικοί και συνεπείς στις υποχρεώσεις μας,
βρισκόμαστε περιορισμένοι για ακόμα μια φορά χωρίς να ξέρουμε για πόσο θα ισχύσει αυτή η αναστολή ή αν θα έχουμε την τύχη να ξαναπάμε σχολείο φέτος.
Η ήδη επιβαρυμένη ψυχολογία μας επιδεινώνεται διαπιστώνοντας ότι κάθε ελπίδα για βελτίωση της σχολικής ζωής ,
που έφτασε να είναι αυτοματοποιημένη σε έσχατο βαθμό, εξαφανίζεται.
Παίρνουμε μια γεύση της κανονικότητας και έπειτα από λίγο επανερχόμαστε στην σημερινή πραγματικότητα
κατά την οποία τα μέτρα κάθε άλλο παρά συμμερίζονται την ψυχολογία και τη θέση μας .
Οι ιθύνοντες εκμεταλλεύονται την εύπλαστη ηλικία μας ,
την αδυναμία ηχηρής διαμαρτυρίας μας και μας στήνουν στην πρώτη γραμμή απομόνωσης ,
ενώ είμαστε αυτοί που χρειαζόμαστε περισσότερο από όλους την αλληλεπίδραση.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι τη δυσμενή κατάσταση της χώρας στην περίοδο της πανδημίας.
Ήμασταν πάντα συνεπείς στην τήρηση των μέτρων μαθητές , καθηγητές και το προσωπικό φύλαξης και καθαριότητας, έτσι ώστε να διαφυλάξουμε τη δική μας υγεία αλλά και των οικογενειών μας.
Παρόλη την καθημερινή μας προσπάθεια όμως, ανταμειφτήκαμε με το κλείσιμο των σχολειών μας , ακόμα και χωρίς κανένα κρούσμα.
Δεν εκφράζουμε απαίτηση και δεν ζητούμε απολογίες.
Ζητούμε να κατανοήσετε και να συμμεριστείτε το παράπονο, την αγανάκτηση και τα όρια της υπομονής μας ,ώστε κάποτε η αυστηρότητα να συνάδει με την ψυχολογία και η επιβολή των μέτρων να αφουγκράζεται τους νέους και τις ανάγκες τους.
Ελπίζουμε πως σας βοηθήσαμε να σχηματίσετε μια πιο άμεση και αντιπροσωπευτική εικόνα για την πραγματική θέση των μαθητών
και πως τα παράπονα μας θα εισακουστούν και θα οδηγήσουν στο όσο το δυνατόν συντομότερο άνοιγμα των σχολείων
με ενισχυμένο συνεργείο καθαρισμού και δωρεάν rapid tests στους χώρους τους .
Τα σχολεία και η εκπαίδευση είναι καιρός να αντιμετωπιστούν με τη σημασία που τους αρμόζει
και η αναστολή της δια ζώσης λειτουργίας τους να μην αποτελεί απόφαση ενός απογεύματος.
Με εκτίμηση και σεβασμό, οι μαθητές του Γ1 Μουσικου Λυκείου Σερρών
