Το χρονογράφημα λειτουργεί μεσολαβιτικά ανάμεσα στην πραγματικότητα και στον αναγνώστη.
«Κακές γλώσσες» λένε, ότι ένας χρονογράφος δεν μπορεί να μην είναι και λίγο λογοτέχνης. Η γραφή του επιβάλλεται να αναπτύσσεται μέσα στα πλαίσια της καθημερινότητος και της διαχρονικότητος.
Είναι γραπτό σχόλιο για ένα θέμα ή ένα συμβάν της επικαιρότητας, κοντολογίς χρόνος και γραφή. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εφημερίδος διαθέτοντας ειλικρίνεια, παρατηρητικότητα, αυθορμητισμό, και ευαισθησία απέναντι από βαρύγδουπα άρθρα τα οποία ενίοτε ξεχνιούνται. Κλείνει το μάτι με χιούμορ στον αναγνώστη στις δύσκολες ώρες.
Το χρονογράφημα, οι γνωρίζοντες πολλά διατείνονται, ότι με τα χρόνια έχασε την αίγλη του και μετατράπηκε σε ευθυμογράφημα παραπολιτικού είδους. Μπορεί όμως να είναι και όλα μαζί τα παραπάνω. Δεν κρύβω, ότι το χρονογράφημα αποτελεί είδος χρήσιμο για την αναγνωστική μας επιβίωση.
Για 10+ χρόνια δημοσίευσα περισσότερα από 70-80 άρθρα σε εφημερίδες επιγράφοντας ΥΠΕΡ-ΟΠΤΙΚΩΣ και υπογράφοντας Τάσος Χανλίογλου. Πολιτικού χαρακτήρος θα το χαρακτήριζα με έντονα επικριτικά έως και καταγγελτικά στοιχεία.
Δεν είμαι ακόμη βέβαιος αν συγκαταλέγονταν στα δοκίμια ή στις επιφυλλίδες. Όμως πάλεψαν σαν κοινωνικό ανάχωμα απέναντι στους (κατά την άποψή μου) “Βαρβάρους”.
Τώρα όμως που σιγά σιγά αποσύρονται (εύχομαι εις την λήθην) μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και ισχύει το Καβάφειο «Χωρίς τους βάρβαρους τι θα απογίνουμε» σκέφτομαι να διακονήσω το προσφιλές μου είδος της χρονογραφίας ώσπου εκ νέου “Βάρβαροι” εισβάλλουν και πάλι στην ζωή μας, που το απεύχομαι.
H διαδικασία πρόσληψης 150 νέων οδηγών στον ΟΑΣΘ
Συνάντηση Μαλλιαρά – Σώκου στο Επιμελητήριο Σερρών
Τάσος Χατζηβασιλείου: Συνεχίζουμε αταλάντευτα την ασφαλή πορεία στο μέλλον
