Κοινωνικοποιούνται, παίζουν, επιδεικνύουν μοναδικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, όπως ακριβώς οι άνθρωποι.
Και τώρα, ανακαλύφθηκε πως τα δελφίνια κάνουν και κάτι άλλο «ανθρώπινο»: Κανακεύουν με γλυκόλογα τα μωρά τους.
Κοινωνικοποιούνται, παίζουν, επιδεικνύουν μοναδικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, όπως ακριβώς οι άνθρωποι.
Και τώρα, ανακαλύφθηκε πως τα δελφίνια κάνουν και κάτι άλλο «ανθρώπινο»: Κανακεύουν με γλυκόλογα τα μωρά τους.
Η εκπληκτική φύση των δελφινιών επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά μέσα από μια νέα έρευνα που αποκαλύπτει πως τα θηλυκά ρινοδέλφινα χρησιμοποιούν μια υψηλότερης συχνότητας μωρουδίστικη ομιλία όταν απευθύνονται στα μωρά τους.
Οι ερευνητές ηχογράφησαν τα χαρακτηριστικά σφυρίγματα 19 μαμάδων στη Φλόριντα, όταν συνοδεύονταν από τα μωρά τους και όταν κολυμπούσαν μόνες τους ή μαζί με άλλα ενήλικα του κοπαδιού.
Σημειώνεται πως το σφύριγμα των δελφινιών είναι τόσο μοναδικό όσο και σημαντικό, θεωρείται σαν να δηλώνουν το όνομά τους.
«Χρησιμοποιούν αυτά τα σφυρίγματα για να παρακολουθούν το ένα το άλλο.
Είναι σαν να λένε τακτικά “είμαι εδώ”», σημειώνει η συν-επικεφαλής της έρευνας, Λέιλα Σέινγκ, θαλάσσια βιολόγος του ωκεανογραφικού ινστιτούτου Woods Hole στη Μασαχουσέτη.
Όταν απευθύνουν το σήμα αυτό στα μωρά τους, ωστόσο, ο τόνος του σφυρίγματος είναι υψηλότερος και το εύρος του ήχου της είναι μεγαλύτερο από το συνηθισμένο, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηε στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences.
«Αυτό ίσχυε για όλες ανεξαιρέτως τις μαμάδες της έρευνας, και τις 19» διευκρινίζει ο βιολόγος Πίτερ Τάιακ, ο έτερος επικεφαλής της έρευνας από το πανεπιστήμιο Σεν Άντριους στη Σκωτία.
Η συλλογή των στοιχείων αυτών δεν ήταν τόσο εύκολη υπόθεση. Για πάνω από τρεις δεκαετίες, οι επιστήμονες εγκαθιστούσαν ειδικά μικρόφωνα πλείστες φορές πάνω στα δελφίνια μαμάδες της Σαρασότα Μπέι στη Φλόριντα, προκειμένου να ηχογραφήσουν τα χαρακτηριστικά σφυρίγματα, όταν είχαν μωρά, αλλά και όταν δεν είχαν.
«Είναι άνευ προηγουμένου, απίστευτα φανταστικά δεδομένα. Η έρευνα αυτή είναι αποτέλεσμα υπερβολικά μεγάλης ερευνητικής προσπάθειας» εξηγεί ο Μαουρίτσιο Καντόρ, θαλάσσιος βιολόγος στο κρατικό πανεπιστήμιο του Όρεγκον που δεν συμμετείχε στην έρευνα.
Το γιατί οι άνθρωποι, τα δελφίνια και άλλα πλάσματα χρησιμοποιούν μωρουδίστικα για να μιλούν στα παιδιά τους, δεν έχει εξακριβωθεί.
Ωστόσο οι επιστήμονες θεωρούν πως ίσως αυτό βοηθά τα μωρά να μάθουν να προφέρουν νέους ήχους.
Έρευνα από τη δεκαετία του 1980 καταδεικνύει πως τα μωρά των ανθρώπων δίνουν μεγαλύτερη προσοχή όταν τους μιλούν με μεγαλύτερο εύρος τόνων.
Στην περίπτωση των δελφινιών, πάντως, οι ερευνητές εστίασαν μονάχα στο σφύριγμα-σήμα κατατεθέν τους, συνεπώς δεν γνωρίζουν αν τα υπέροχα θαλάσσια θηλαστικά χρησιμοποιούν μωρουδίστικη γλώσσα και σε άλλες περιπτώσεις ή αν αυτό βοηθά τα μωρά τους να μάθουν να «μιλούν», όπως γίνεται με τους ανθρώπους.
«Θα είχε λογική αν υπήρχαν ανάλογες προσαρμογές στα ρινοδέλφινα – ένα μακρόβιο, εξαιρετικά ακουστικό είδος» όπου τα μωρά πρέπει να μάθουν να εκφράζουν πολλούς ήχους ώστε να επικοινωνούν, σημειώνει ο Φραντς Τζένσεν, συμπεριφορικός βιολόγος στο πανεπιστήμιο Aarhus της Δανίας και συμμετέχων στην έρευνα.
Άλλος ένας πιθανός λόγος για τη χρήση συγκεκριμένων ήχων από τις μαμάδες, είναι να προσελκύσουν την προσοχή των μωρών.
«Είναι σημαντικό για το μικρό να ξέρει πως “α, η μαμά μιλά σε εμένα τώρα, όχι σε κάποιον άλλον”» πρόσθεσε η Τζάνετ Μαν, θαλάσσια βιολόγος στο πανεπιστήμιο του Τζορτζτάουν.
Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Επιστήμονες (πιστεύουν ότι) βρήκαν επιτέλους απάντηση
