«Απλά μεταμορφώνομαι»: Βρετανός επιστήμονας αρνείται να πεθάνει και γίνεται το πρώτο cyborg
«Στο πρώτο cyborg στον κόσμο» μεταμορφώνεται ένας Βρετανός επιστήμονας που βρίσκεται στο τελικό στάδιο μιας νόσου που επηρεάζει τους μύες του.
Ο Δρ Πίτερ Σκοτ – Μόργκαν πάσχει από μια νευροεκφυλιστική νόσο.
Διαγνώστηκε το 2017 και αρνήθηκε να δεχτεί «τη μοίρα του» και αποφάσισε, με τη χρήση της τεχνολογίας, να επεκτείνει τον χρόνο ζωής του.
Ο 61 χρονος δήλωσε ότι πρόκειται να αναβαθμίσει το σώμα και τον εγκέφαλό του με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνει «το πιο προηγμένο ανθρωποειδές που υπήρξε ποτέ στον κόσμο εδώ και 13,8 εκατομμύρια χρόνια».
Και όντως, έπειτα από 24 ημέρες εντατικής δουλειάς, αποκάλυψε ότι η έκδοση «Πίτερ 2.0» είναι ήδη διαθέσιμη online.
«Όλες οι απαραίτητες ιατρικές διαδικασίες έχουν πλέον ολοκληρωθεί με μεγάλη επιτυχία», έγραψε ο ίδιος στο Twitter.
«Η μικρή συσκευή που με βοηθά να αναπνέω κάνει πολύ λιγότερο θόρυβο από τον Νταρθ Βέιντερ» αστειεύτηκε.
«Η ομιλία μου είναι τεχνητή αλλά τουλάχιστον ακούγεται σαν εμένα και πάλι», κατέληξε.
Για να φτάσει εδώ ο Δρ Σκοτ – Μόργκαν υπεβλήθη σε μια σειρά επεμβάσεων:
εισήγαγε έναν σωλήνα σίτισης απευθείας στο στομάχι του, έναν καθετήρα στην ουροδόχο κύστη του και έναν σάκο κολοστομίας στο έντερό του και υπεβλήθη σε λαρυγγεκτομή.
Δημιούργησε επίσης ένα άβαταρ του προσώπου του το οποίο αντιδρά στα ερεθίσματα με χρήση τεχνητής νοημοσύνης.
Μέχρι και το αναπηρικό του καροτσάκι είναι εξελιγμένο και όπως ο ίδιος λέει, του επιτρέπει να σταθεί όρθιος, να ξαπλώσει αλλά και να μετακινείται με ταχύτητα.
Όταν οι γιατροί του είπαν ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα ήταν πιθανότατα νεκρός, ο Μόργκαν απάντησε: «δεν πεθαίνω, μεταμορφώνομαι.
Πόσο αγαπώ την επιστήμη!» και αστειεύτηκε λέγοντας πως έχει περισσότερες προγραμματισμένες αναβαθμίσεις και από τη Microsoft!
Στην ιστοσελίδα του, ο Βρετανός υποστηρίζει ότι η νόσος του κινητικού νευρώνα θα πρέπει να ιδωθεί ως μια ευκαιρία για «αναβάθμιση» παρά σαν μια θανατηφόρα κατάσταση.
«Με την πάροδο του χρόνου όλο και περισσότεροι πάσχοντες από τη δική μου νόσο,θέλουν να απελευθερωθούν από τους περιορισμούς του σώματος και θα με στηρίξουν.
Και θα σταθούμε στο ύψος μας, περήφανοι… επειδή αρνούμαστε «να μείνουμε ζωντανοί».
Διαβάστε επίσης:
