Η Ελευθερία Ελευθερίου εξομολογήθηκε ότι πέρασε μία φάση στα όρια της ανορεξίας. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά και τα συμπτώματα αυτής της διατροφικής διαταραχής;
“Ο λόγος ήταν ψυχολογικός και λόγω της δουλειάς ότι θα πρέπει να είμαι πάντα fit. Είχα γίνει λίγο αυστηρή με τον εαυτό μου στην τροφή και πέρασα μια φάση στα πρόθυρα νευρικής ανορεξίας. Πλέον, δεν μου έκανε αίσθηση το να φάω, δεν μου έκανε ευχαρίστηση καθόλου και είχα γίνει και πάρα πολύ αντικοινωνική.
Όταν βάζεις τον εαυτό σου σε μια διαδικασία του να μην τρως, πάντα απέφευγα να βγαίνω έξω με παρέες για να μην μπω στον πειρασμό να φάω και όλο αυτό με είχε απομονώσει πάρα πολύ” δήλωσε η ίδια.
Και πρόσθεσε: “Κράτησε ένα χρόνο. Μία μέρα σηκώθηκα και έδωσα ένα χαστούκι στον εαυτό μου, γιατί πλέον αντιλήφθηκα το κακό που κάνω εγώ στον εαυτό μου και ξεκίνησα να το δουλεύω πολύ με εμένα. Το ξεπέρασα.
Πλέον δεν είμαι αυστηρή, θα φάω τα πάντα όλα. Προσέχω τη διατροφή μου, αλλά απολαμβάνω και τη ζωή μου. Το πέρασα σε μικρή ηλικία, στα 24, μετά την Eurovision, που είχαν αυξηθεί οι επαγγελματικές μου δραστηριότητες”.
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τη νευρική ανορεξία
Η ανορεξία χαρακτηρίζεται από συμπεριφορές και σκέψεις με στόχο τον απόλυτο έλεγχο της τροφής και των συναισθημάτων και την αυτοκυριαρχία. Λόγω της διαταραγμένης νευροβιολογίας του εγκεφάλου, ο ασθενής καταφέρνει να υπερνικήσει την ανθρώπινη φύση διαταράσσοντας όλα τα βασικά ένστικτα (πείνα, κορεσμός, πόνος, γεύση).
Τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι ο υποσιτισμός πυροδοτεί το φόβο των ασθενών απέναντι στην τροφή και στο σώμα, μια διαδικασία στην οποία παίζει ρόλο μια βιολογική αλλαγή στη διαδικασία ανταμοιβής στον εγκέφαλο, αλλά και η απορρύθμιση της σεροτονίνης και της ντοπαμίνης.
Οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς καθώς η μείωση των οιστρογόνων συμβάλλει στην εξέλιξη της ασθένειας. Η κληρονομικότητα, τέλος, μπορεί να αυξήσει κατά 50-80% τις πιθανότητες για ανορεξία και βουλιμία.
Τα πρώτα συμπτώματα
Έντονη επιθυμία για μείωση βάρους χωρίς να συντρέχει σοβαρός λόγος, π.χ. παχυσαρκία. Τις περισσότερες φορές παρουσιάζεται και ως ανάγκη βελτίωσης της εικόνας που μπορεί να χαρακτηριστεί και ως εμμονή.
- Φόβος κατανάλωσης της τροφής και διχοτόμηση των τροφών σε “καλές” και “κακές”.
- Προτίμηση σε συγκεκριμένες “ασφαλείς” τροφές που καταλήγει σε μονοφαγίες.
- Η καθημερινή ενασχόληση με την τροφή, δηλαδή με την επιλογή και την προετοιμασία των γευμάτων, παρεμβαίνει καταλυτικά στην οικογενειακή ζωή οδηγώντας συχνά το άτομο σε συγκρούσεις και αψιμαχίες με τα άλλα μέλη της οικογένειας και του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος.
ΠΗΓΗ: www.newsitamea.gr
