Είναι επικίνδυνες οι λέξεις!
Φορτίον φέρουσες !
Γι αυτό οι Έλληνες εν σοφία διατύπωσαν:
Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις!
Μ’ άλλα λόγια, δεν μπορεί να λογιάζεσαι σοφός εάν στοιχειωδώς δεν εμβαθύνεις στο νόημα των λέξεων!
Είναι επικίνδυνες οι λέξεις!
Όχι μόνον ετυμολογικά και γραμματολογικά, όχι απλώς φιλολογικά και φιλοσοφικά, ουχί απλώς και μόνον επιστημονικά κι ερευνητικά, αλλά και πολιτικά!
Οι λέξεις φορτίζονται κι αποφορτίζονται σαν τις ηλεκτρικές στήλες, οι λέξεις ενδεχομένως αδειάζουν από το αρχικό περιεχόμενο κι γεμίζουν με διαφορετικό, άλλοι τις χρησιμοποιούν με την παλιά γόμωση κι άλλοι πάλιν με την νέα και τρίτοι με σύγχυση εκλαμβάνουν κάτι ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη ή και την τρίτη!
Τι το προκύπτο;
Βαβυλωνία, κι αν μη τι άλλο, είχε προτείνει διακωμωδώντας την ευρύτητα των διαλέκτων στο νεοσύστατο ελλαδικό κράτος στα 1836 ο Δημήτρης Βυζάντιος κι ήταν εξαιρετική η θεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία του Τάκη Χρυσικάκου που ανέβηκε στη σκηνή των Λαζαριστών από το Κρατικό Θεάτρο Βορείου Ελλάδος στα 2020.
«Τι προσλαμβάνει ο Έλληνας όταν ακούει από κάποιον της πολιτικής ή της παραπολιτικής, του κομματισμού και του μικροκομματισμού, της δημοσιογραφίας εκπεσούσας και μη, να εκφέρει την λέξη κεντροαριστερός ή κεντροαριστερά;»
Ναι αλλά, στα 2021 οι αδειανές περιεχομένου λέξεις, οι κακοποιημένες κι απροστάτευτες λέξεις, οι λέξεις που κανείς ποινικός ή αστικός νόμος δεν προστατεύει, οι λέξεις για τις οποίες κανένα άσυλο προστασίας δεν υπάρχει, οι λέξεις που φορτίζονται επιμελώς ή επαναφορτίζονται από αδαείς κι από δόλιους, οι πολυτίμητες αλλά κι επικίνδυνες λέξεις, σα λιθάρια οικοδομής, σαν πανάρχαια δομικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν και ξαναχρησιμοποιούνται, οι λέξεις που κυκλοφορούν στοιχειωμένες από το βήμα της Βουλής, από τα τηλεπαράθυρα, τα ραδιοφωνικά μικρόφωνα, τις εφημερίδες, το διαδίκτυο, στα καφενεία και τις συντροφιές, στα δικαστήρια και στην αγορά, τούτες οι λέξεις δεν αρκεί, Αριστοφανικώ καλάμω, να διακωμωδηθούν ως προς την πολιτική έκπτωση και βαβυλωνία αλλά μάλλον να διεκτραγωδηθούν!
Politics as always…!
Ισχυρίζομαι, δηλαδή, ως παρατηρητής τούτων των περιπετειών των λέξεων, των κακοποιήσεων της γλώσσας, των κενώσεων του περιεχομένου των λέξεων, “γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον”, ότι αυτό το φαινόμενο στην καθημερινή μας πολιτική ζωή, την επαναλαμβανόμενη πρακτική, τις προσπάθειες διάλογου, τις απόπειρες συνεννόησης των παραλλήλως μονολογολυντών, εγείρει μείζονα ζητήματα Πολιτικής!
Η φθορά των λέξεων, η παραφθορά των εννοιών, η έκπτωση των ονομάτων και των επιθέτων, η κένωση ιδεολογιών, αφού μη μετέχοντες της σοφίας δεν επισκεπτόμαστε τα ονόματα – λέξεις καθώς επιμένουμε ανύποπτοι και προχειρολογούντες να τις χρησιμοποιούμε προκαλεί σύγχυση, προξενεί ζάλη εννοώ πρόδηλα την πολιτική σύγχυση και ζάλη, δυσχεραίνει ή κι αποτρέπει την στοιχειώδη και κρίσιμη πολιτική συνεννόηση Πολιτών και Πολιτικών πάνω στα μείζονα και θεμελιώδη της Πολιτείας!
Θα πρότεινα να αναλογιστούμε τι φορτίο μεταφέρουν σήμερα οι λέξεις, παραδείγματος χάριν: κεντροαριστερός και κεντροαριστερά, ή κεντρώος χώρος, κεντρώες πολιτικές ή μεσαίος χώρος, πολιτικές του μεσαίου χώρου;
Τι προσλαμβάνει ο πολίτης, ο πολίτης που τρέχει στην καθημερινότητα της βιοπάλης, του μεροκάματου, του γραφείου, του δικαστηρίου, του ιατρείου, του χωραφιού και της μονάδας, της αγοράς ή της βιοτεχνίας, ο νεολαίος στο λύκειο, το φροντιστήριο, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά ή στο άγχος της ανεργίας, ο συνταξιούχος στο δικό του tempo, τι προσλαμβάνει ο Έλληνας όταν ακούει από κάποιον της πολιτικής ή της παραπολιτικής, του κομματισμού και του μικροκομματισμού, της δημοσιογραφίας εκπεσούσας και μη, να εκφέρει την λέξη κεντροαριστερός ή κεντροαριστερά;
Ε
ίναι επικίνδυνες οι λέξεις! Επικίνδυνες σαν δίστομα μαχαίρια. Κόβουν! Κι όταν δεν εξηγείς το φορτίο της λέξης, Κι όταν δεν αναλύεις λιανά τις πολιτικές, Κι όταν δεν εξειδικεύεις απλά τις προτάσεις, Κι όταν δεν καθιστάς προνομιακούς συνομιλητές τις ομάδες πολιτών που θα συμπορευτούν μαζί σου για την διακυβέρνηση της χώρας, Κι όταν λείπει ένα όραμα που να εμπνέει τον Λαό, να το εγκολπωθεί για να βγει σ’ αγώνες, Τότε, ά, τότε, Είναι επικίνδυνες οι Λέξεις!
Τι του φέρνει στον νου;
Τι πολιτική πρόταση αναμένει να ακούσει ο πολίτης;
Ποιάς φόρτισης πολιτική συγκεκριμένα;
Της φόρτισης που θα εννοούσε ο Ανδρέας;
Του περιεχομένου που θα αντιλαμβανόταν ο Σημίτης;
Της πολιτικής γόμωσης, όπως την δέχεται ο Χρυσοχοίδης, Γραμματέας του κραταιού τότε ΠΑΣΟΚ ή άραγε όπως την εκλαμβάνουν οι διάδοχοί του Γραμματείς Γιάννης Ραγκούσης και Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου;
Είναι επικίνδυνες οι λέξεις!
Επικίνδυνες σαν δίστομα μαχαίρια.
Κόβουν!
Κι όταν δεν εξηγείς το φορτίο της λέξης,
Κι όταν δεν αναλύεις λιανά τις πολιτικές,
Κι όταν δεν εξειδικεύεις απλά τις προτάσεις,
Κι όταν δεν ονοματίζεις τους κοινωνικούς συμμάχους στην πορεία σου,
Κι όταν δεν επιλέγεις τις επαγγελματικές συσωματώσεις που θέλεις να εκπροσωπείς,
Κι όταν δεν καθιστάς προνομιακούς συνομιλητές τις ομάδες πολιτών που θα συμπορευτούν μαζί σου για την διακυβέρνηση της χώρας
Κι όταν λείπει ένα όραμα που να εμπνέει τον Λαό, να το εγκολπωθεί για να βγει σ’ αγώνες
Τότε, ά, τότε
Είναι επικίνδυνες οι Λέξεις!
Εκτεθειμένες οι λέξεις ανήμπορες μπροστά σε βιαστές και τυχοδιώκτες, σ’ απατεώνες και σε ληστές,
Απροστάτευτες οι λέξεις ως ο εμπεσών εις τους ληστάς, γίνονται εργαλεία παραπληροφόρησης του πολίτη, εκμετάλλευσης του θυμικού του ψηφοφόρου, εξαπάτησης πολιτικής και παραπολιτικής του Λαού!
«Θα πρότεινα να αναλογιστούμε τι φορτίο μεταφέρουν σήμερα οι λέξεις, παραδείγματος χάριν: κεντροαριστερός και κεντροαριστερά, ή κεντρώος χώρος, κεντρώες πολιτικές ή μεσαίος χώρος, πολιτικές του μεσαίου χώρου»
Γι αυτό
Λέξεις καθαρές!
Όχι παραφθαρμένες!
Προτάσεις πολιτικές καθαρές!
Συμπόρευση με κοινωνικά στρώματα, επαγγελματικές τάξεις πάνω σε απλές και διακηρυγμένες αλήθειες – θέσεις!
Πολιτική που δεν επιδέχεται παρερμηνείες κι στρεβλώσεις!
Ιδού η πρόκληση της αμεσότητας!
Πολιτικής αμεσότητας!
Ονομάτων επίσκεψης!
Αποφυγής της επικινδυνότητας των λέξεων!
Πολιτική η πρόκληση!
Ο νοών νοείτω.
