Η άρθρωση του ώμου έχει εξαιρετικά μεγάλο εύρος κίνησης.
Αυτός είναι και ο λόγος που έχει μικρότερη σταθερότητα, συγκριτικά με άλλες αρθρώσεις του σώματος.
Η υπέρχρηση της άρθρωσης προκαλεί μικροσκοπικές βλάβες στους μύες, τους τένοντες, τα νεύρα και τα οστά, τις οποίες συχνά το σώμα δεν έχει επαρκή χρόνο για να αποκαταστήσει μεταξύ των περιόδων επανάληψης της κίνησης, με αποτέλεσμα αυτές να επιδεινώνονται.
Έτσι, ο ασθενής βιώνει πόνο και συχνά δυσκολεύεται να εκτελέσει ακόμα και εύκολες κινήσεις για την πραγματοποίηση των απλούστερων αναγκών του.
Από τις συχνότερες παθήσεις λόγω υπέρχρησης είναι η θυλακίτιδα και η τενοντίτιδα.
Πρόκειται για βλάβες που επηρεάζουν όλους τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τους ώμους τους, εκτελώντας επαναλαμβανόμενες κινήσεις πάνω από το ύψος του κεφαλιού.
Ιδιαίτερα επιρρεπείς είναι οι αθλητές που ασχολούνται με την κολύμβηση, το τένις, οι ακοντιστές, κ.ά.
Ο πόνος εμφανίζεται συνήθως στην άκρη του ώμου και μπορεί να εκτείνεται από τον δελτοειδή μυ μέχρι το πάνω μέρος του ώμου.
Στη θυλακίτιδα, οίδημα παρουσιάζει ο θύλακος (παχύς υμένας που περιβάλει την άρθρωση και ο οποίος περιέχει το αρθρικό υγρό, το οποίο μειώνει την τριβή μεταξύ των δομών της άρθρωσης), το οποίο προκαλεί πόνο ο οποίος είναι εντονότερος κατά την κίνηση.
Στην τενοντίτιδα, φλεγμονή παρουσιάζουν οι τένοντες, χάρη στους οποίους οι μύες εφάπτονται στα οστά.
Εκτός από την έντονη και επαναλαμβανόμενη μυϊκή δραστηριότητα, άλλες αιτίες της φλεγμονής είναι η μεγάλης διάρκειας καταπόνηση, αλλά και ανατομικοί λόγοι.
Άλλες αιτίες του πόνου στους ώμους που οφείλονται σε υπέρχρηση είναι:
Παγωμένος ώμος
Είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από δυσκαμψία και πόνο. Είναι γνωστή και ως συμφυτική θυλακίτιδα, η οποία συχνά προκύπτει από τραυματισμό στο στροφικό πέταλο.
Πρόκειται για μια φλεγμονώδη πάθηση που οδηγεί σε συρρίκνωση των ιστών και προσκόλληση του θυλάκου σε παρακείμενους ιστούς, προκαλώντας συμπτώματα που συνήθως αρχίζουν σταδιακά και επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Σύνδρομο πρόσκρουσης
Προκύπτει όταν οι μυς του ώμου, οι τένοντες και ο θυλακικός σάκος προσκρούουν στην ωμοπλάτη. Η πρόσκρουση αποτελεί το κύριο μηχανικό παράγοντα που προκαλεί αρχικά την προστριβή των τενόντων που καλύπτουν την κεφαλή του βραχιονίου και στη συνέχεια τη ρήξη τους.
Ρήξη τένοντα
Η βαθμιαία εξασθένιση των τενόντων του ώμου οδηγεί σε ρήξεις μερικού πάχους, οι οποίες εξελίσσονται σε ρήξεις ολικού πάχους. Αν οι τελευταίες δεν αντιμετωπιστούν, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μεγαλώσουν σε έκταση και να οδηγήσουν σε αρθρίτιδα.
Η ρήξη των τενόντων του στροφικού πέταλου είναι η συνηθέστερη. Μεταξύ του τενόντων που βρίσκονται στο στροφικό πέταλο (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, υποπλάτιος και ελάσσων στρογγύλος), ο υπερακάνθιος είναι εκείνος που υφίσταται συχνότερα ρήξη.
