Αναμένοντας …”καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ‘ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται·” αναφέρει με ανάρτηση του ο Μάρκος Μπόλαρης*
Είναι κι ώρες περισυλλογής !
Είναι πάλιν ώρες πύκνωσης του χρόνου !
Ήμασταν σκολιαρόπαιδα όταν το πρωί χτύπησε το κουδούνι , σύνταξη, έπαρση, προσευχή , δεν έχουμε μάθημα σήμερα, παιδιά, έρχεται ο Βασιλιάς στα Σέρρας, όλοι μαζί θα πάμε στην υποδοχή , ανακοινώνει ο Διευθυντής, περάστε να αφήσετε τις σάκκες σας και κατεβείτε πάλι στην αυλή, το 4ο Δημοτικό Σχολείο Σερρών, κοντά στα Ταμπάχανα, ήγουν την Πλατεία Εμπορίου, συνταχθήκαμε και πορευτήκαμε , στον χώρο που έπρεπε να καλύψουμε ως Σχολείο, όλα τα σχολειά, Δημοτικά και Γυμνάσια και Τεχνικές Σχολές , υποχρεωτικά κληθήκαμε όλοι οι μαθητές να καλύψουμε τον κεντρικό άξονα της πόλης από δυτικά που εισέρχεται οδικώς από την Θεσσαλονίκη προς ανατολή, με σημαιάκια ανά χείρας, να υποδυθούμε τον ρόλο του Λαού και να παίξουμε την παράσταση της πάνδημης κι ενθουσιώδους λαικής υποδοχής του Άνακτός !
Καθώς διαβαίναμε τα Ταμπάχανα, όπου και το χάνι του Αλευρά, αναζήτησα με το μάτι τον παππού Μίλτο , που από εκεί διευθετούσε τα της εργασίας του, ως κρεατέμπορος, δεν τον έβλεπα, αλλά στ’ αυτιά βούιζαν οι λέξεις του κι βλαστήμιες του γιά τον Βασιλιά και την Μάννα του, και τα γερμανοδανέζικα σόγια, μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι που στη σάλα μέσα κυριαρχούσε , ανάμεσα στα κεντημένα κάδρα και τους πίνακες ζωγραφικής, η φωτογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου, προχωρήσαμε σε χαλαρή φάλαγγα τριάδων, φτάσαμε στην οδό Βασιλέως Κωνσταντίνου , η τα νύν Εθνικής Αντίστασης ονομαζομένη, και μας παρέταξαν ένθεν κακείθεν της οδού κ8ντά στο κτίριο του ΙΚΑ ! Θα ‘ταν εννιά το πρωί όταν πήραμε θέσεις γιά την υποδοχή !
Περιμέναμε όρθιοι και στο μυαλό στριφογύριζαν οι συζητήσεις του παππού, του πατέρα, του νονού μου, του Άγγελου του Αγγελούση , υφυπουργού στην Κυβέρνηση του Γέρου της Δημοκρατίας , αυτήν που ανέτρεψαν οι Αποστάτες με τον Μητσοτάκη, σε συνεννόηση με τα Ανάκτορα, Κωνσταντίνου , Φρειδερίκης και παρατρεχάμένων, ο Κοκός και η Φρίκη, που δεν σέβονται την Λαική ετυμηγορία, που ξεχνούν τον Συνταγματικό τους ρόλο, που ακυρώνουν τον Πρωθυπουργό και θέλουν να τον ατιμάσουν, όρθιοι στεκόμαστε στον πρωινό ήλιο, οι δάσκαλοι πιό πίσω να επιβλέπουν την μαθητική παράταξη κατά μήκος της οδού, να είμαστε πίσω από τα σκοινιά , πάει η ώρα δέκα, συνεχίζουμε την ορθοστασία, ούτε κουλουρτζής, ούτε ο Γιορδανάκης να ψωνίσουμε κάτι, μήπως τα ίδια, ακούω τον παππού να αφηγείται , μήπως τα ίδια δεν έκανα όλοι τους, όλη η οικογένεια, από τον Γεώργιο, που συγκρούστηκε με τον μεγάλο Τρικούπη χάριν του σμικρού Δεληγιάννη, από τον Γεώργιο που τον δολοφόνησε ένας Σερραίος ,
Σχοινάς ονόματι στη Θεσσαλονίκη, κάτω από μυστήριες συνθήκες, κι οδηγήθηκε η Ελλάδα στην χρεωκοπία, κι ύστερα γιά τις φαιδρές επιλογές του Κωνσταντίνου του Α’ κάγχαζε , που ως Αρχιστράτηγος των νικηφόρων Ελληνικών Δυνάμεων, αντίς να στραφεί γιά να καταλάβει την Θεσσαλονίκη, ετοιμαζόταν να εκτρέψει το στράτευμα προς το Μοναστήρι, τα Μπίτολα που λένε οι Σλαβομακεδόνες, απίστευτη μυωπία, εθνικοπολιτικοστρατιωτική, την έσωσε ο Βενιζέλος με τηλεγραφική ορθή κοφτή εντολή, η ώρα αμείλικτη κυλάει εμείς όρθιοι, άρχισε η μαθητική γρίνια, έφτασε έντεκα, κάτι περιπολικά της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής μόνον κυκλοφορούσαν, οι τροχονόμοι με κράνη που μόνον τις γιορτές βλέπαμε , στο βαρέλι , μπροστά από το Δημαρχείο να φορούν, άλλα παιδάκια ζητούν άδεια να πάνε γιά την ανάγκη τους, ναί, αλλά πού, στην κεντρική αρτηρία των Σερρών είμαστε, άλλα ζητούν άδεια να αναζητήσουν νερό να πιούνε, πού να βρείς και νερό, αρχίσαν οι σφυρήχτρες, μη φεύγετε, συνταχθήτε, πέρασε ένας χωροφύλακας, μαζεύτε τους, λέει, έρχονται μας λένε από τον ασύρματο, στον Λευκώνα είναι, ξανά σφυρήχτρες, παραταχτείτε, τα σημαιάκια στο χέρι, μη βγαίνετε στο δρόμο, πίσω από το σκοινί, περνάει η ώρα, κάποια παιδιά ξαλαφρώνουν πίσω από τους καλλωπιστικούς θάμνους, άλλα κάναν ουρά σ’ ένα καφενείο παρακάτω να πιούνε νερό, η ώρα πέρασε δώδεκα , ο ήλιος μας ζέσταινε, είχαμε συμπληρώσει πάνω από τρείς ώρες ακινησία κι ορθοστασία, κι οι δάσκαλοι
σιγομουρμούριζαν, πήγαν στον καφενέ, ένα καφέ στο πόδι, γύρισαν οι πρώτοι να πάνε οι άλλοι, κι ο παππούς μου τριβιλίζει τ’ αυτιά, κι ενώ η Αντάντ , οι Αγγλογάλλοι κι οι Ιταλοί στον Α ‘ Παγκόσμιο Πόλεμο μας έδιναν ως κίνητρο εισόδου της Ελλάδας στον πόλεμο την Κύπρο, ναί, την Κύπρο που ήταν τότες βρεττανική κτήση ο Κωνσταντίνος ο Α’ , τσάτσος κι υποτακτικός του Κάιζερ, αρνήθηκε την συμμετοχή, έβαλε τα συμφερόντα της Γερμανίας πάνω από τα της Ελλάδας, αρνήθηκε την ενσωμάτωση της Κύπρου στην Ελλάδα, τήρησε μιά γελοία ουδετερότητα, που θα την πλήρωνε πανάκριβα η Ελλάδα , εάν δεν αντιδρούσε την κρίσιμη εκείνη στογμή ο Βενιζέλος και δεν δημιουργούσε την Τριανδρία με τον Ναύαρχο Κουντουριώτη και τον Δαγκλή , εάν δεν συγκέντρωνε τριακόσιες χιλιάδες στρατό κι ήταν εκεί και η ηρωική Μεραρχία Σερρών, εξ ής και η ονομασία της κεντρικής Λεωφόρου των Σερρών, γιά να συμμετάσχει Ελληνικός Στρατός στο πλευρό των Συμμάχων και έτσι να καθίσει στο μεταπολεμικό τραπέζι της Συνδιάσκεψης η Ελλάδα από την πλευρά των νικητών, καθώς τα ανακύκλωνα τα λόγια και την οργή του παππού, μιά παιδική οργή φούντωνε στα στήθια, μας κοροιδεύει πάλι Αυτός, πήγε να , πήγε η ώρα μία, καψώσαμε από τον ήλιο, παιδιά πάμε να πιούμε νερό, ήπιαμε, παιδιά είναι ώρα να σχολάσουμε, δεν μας βλέπουν , πάμε στο σχολείο να κατουρήσουμε, πήραμε τις σάκκες, φύγαμε στην αγαπημένη μας αλάνα στρωθήκαμε στο ποδόσφαιρο,
α !, ναί ήρθε, πέρασε στις δύο παρά, η δασκάλα μας γύρευε, γιά νερό πήγαν της είπαν οι συμμαθητές, είμαστε πεντέξι, η καθαρίστρια ενημέρωσε ποιοί πήραμε νωρίς τις σάκκες, ο πατέρας όταν γύρισε στο σπίτι την άλλη μέρα , μετά το φαγητό με ρώτησε γιά τα της υποδοχής, τον είχαν καλέσει στο σχολείο, ο Διευθυντής, τι νά ‘κανε κι αυτός ο άμοιρος, οι εντολές από την Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή, γιά έντονες συστάσεις επί της απρεπούς συμπεριφοράς του σκολιαρόπαιδου γιού του, στα σπίτια τους τα μαθαίνουν αυτά οι συνιδοιπόροι, σφιγμένος εγώ, τά ‘πα καθώς έγιναν, κι ο πατέρας,
με φίλησε !
Κι ύστερα , κύλησαν λίγα χρόνια κι η Χούντα που όρκισε ο Κωνσταντίνος ο Β’ , αυτός ο γιος της Φρείκης, ενώ μπορούσε μ’ ένα νεύμα να την ακυρώσει, αυτή η Χούντα που σταμάτησε την μεγαλειώδη πορεία της Ένωσης Κέντρου στις εκλογές του Μάη του ’67, ολοκλήρωσε την καταστροφή στην Κύπρο με την προδοσία της ανατροπής του Μακαρίου που ετοίμασε την εισβολή των Τούρκων στη Μεγαλόνησο !
Είναι μέρες κι ώρες περισυλλογής,
όταν ένα γεγονός, μπορεί και τυχαίο, πυκνώνει τον ιστορικό χρόνο, την αλληλουχία των γεγονότων και μας υποχρεώνει να σταθούμε καταντικρύς των ευθυνών και των υποχρεώσεών μας !
Η Δημοκρατία είναι Πολίτευμα Λαικής Κυριαρχίας και Δικαιοσύνης
και εν τουτώ ευρυχωρίας, ποιότητας, ανοχής, συνδιαλλαγής , κι όχι βέβαια Πολίτευμα αφέλειας , αδυναμίας, ανικανότητας !
Με ιστορική γνώση , ως Έλληνες, με πλήρη επίγνωση της αλληλουχίας των ιστορικών γεγονότων του ρόλου που κλήθηκε να παίξει στην Ελλάδα η δυμαστεία , ρόλου Αρμοστών των ξένων δυνάμεων κι υπηρετών πρώτιστα ξένων συμφερόντων, αφού τινές άθλιοι δολοφόνησαν τον κάλλιστο της Ρωμιοσύνης τον Ιωάννη Καποδίστρια, με την ανοχή και την ευρυκαρδία της Δημοκρατικού Λαού συγκατανεύουμε στην ταφή στην Αττική γή του έκπτωτου και πολλά επταικότος σε βάρος της Δημοκρατίας και της Πατρίδας
κι έχουμε , ναί , πάντα έχουμε
Δημοκρατική έγνοια κι αμείωτη μέριμνα αφού κι εφιάλτες κυκλοφορούν ακόμη αναμεσά μας κι οι Μήδοι ονειρεύονται γιά διαβούν στο τέλος …
Η Δημοκρατία είναι κοινή μας ευθύνη, κοινή μας παρακαταθήκη, κοινή μας υπόθεση , κοινό το πρόταγμα , και την προασπιζόμαστε ομόθυμα ως Έλληνες !
